بهاران لهیب

کابل -

گزارشگر خبرگزاری زنان با سه تن از برگزارکنندگان این راهپیمایی در مورد اهداف تجمع و نحوه‌ی اعتراضات آنها به گفت‌وگو پرداخت.

این گروه از زنان اسم حرکت خود را «حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان» گفتند. آنان اشاره نمودند هدف از جمع شدن آنان بازگشایی مدارس بالاتر از کلاس ششم دختران بوده است. گردهمایی آنان مسالمت‌آمیز بود ولی طالبان آن را به خشونت کشاندند. طالبان فقط چند لحظه بعد از آغاز گردهمایی، حمله نمودند و تمام شعارهایی که در دست زنان به زور گرفتند و پاره نمودند.

لینا احمدی، وکیل مدافع در این‌باره می‌گوید: «هدف بلند کردن صدای ماست تا به گوش جهانیان برسانیم که ما اجازه‌ی نمی‌دهیم طالبان باعث عقب‌ماندگی دختران از دروس‌شان شوند. جمع شدن ما ساعت ۸ صبح بود ولی تعدادی زیادی از طالبان تعداد با موتورهای نظامی در محل جمع شده بودند و همه‌ی راه‌ها را مسدود نموده بودند. برای زنان و خبرنگاران اجازه‌ی ورود را ندادند. اما با آن هم مقاومت کردیم چهار ساعت و نیم آنجا حضور داشتیم.»

 

مریم سادات فعال مدنی و حقوق بشر است. وی می‌گوید: «طالبان بر ما حمله کردند و گفتند شما بدون اجازه جمع شده‌اید. وقتی برای گرفتن اجازه به وزارت عدلیه مراجعه می‌کنیم می‌گویند بروید در خانه بنشینید، منتظر باشید. با این که راهپیمایی ما مسالمت‌آمیز بود برما حمله کردند در کنار پاره کردن شعارهای ما اجازه‌ی قطعنامه خواندن را هم به ما ندادند. تعداد نظامیان‌شان زیاد بود ما را تهدید کردند، گفتند اگر شما به راحتی می‌روید بروید در غیر آن ما به زور شما را بیرون می‌کنیم. از محل راهپیمایی ما را تعقیب نمودند.»

 

وحیده امیری یکی دیگر از برگزارکنندگان گردهمایی گفت: «شعارهای ما چنین بود: علم و دانش برای زن و مرد فرض است! مکتب ما را نسوزانید! قلم ما را نشکنید! طالبان برای ما می‌گفتند شما به خاطر این کارها را انجام می‌دهید که افغانستان را ترک کنید. طالبان این را باید بداند که ما می‌خواهیم آزاد باشیم و دانش داشته باشیم. ما با مدیران مدارس هم صحبت کردیم گفتند مدارس باید آغاز شود. ما حتا حاضر هستیم حقوق نگیریم. ولی اجازه‌ی ادامه تحصیل را به دختران بدهند. به طالبان گفتیم اگر تا سه روز دیگر دروس دختران را شروع نکنند ما دوباره به خیابان می‌آییم.»