روژاوا، راهی به سوی آزادی
زنان روژهلات مبارزه و اتحاد زنانه را پیش شرط آزادی می‌دانند و با محکوم کردن ساختارهای مردسالار و جنایات جنگی، روژاوا را راهی به سوی آزادی می‌خوانند.
ویان مهرپرور
مهاباد- تبعیضات جنسیتی و تفکرات مردسالار در میانه‌ی جنگ‌ها زنان را به شکل مهیبی در بر می‌گیرد. این اصل در تمام جهان به شیوه‌ای یکسان دیده می‌شود اما در خاورمیانه وضعیت شکل متفاوتتری دارد. اینجا زنان به صورت مستمر با نیروهای ستم‌آفرینی چون داعش، طالبان، جمهوری اسلامی، القاعده و ... در حال جنگ هستند. این دشمنان جوهره‌ای یکسان و نام‌های متفاوت دارند. هدف اصلی آنان نابودی و تصاحب مقاومت، آزادی، اختیار و در نهایت سرزمین مادری زنان است.
کوردستان سال‌هاست جولانگاه تفکرات افراط گرایانه‌ی اسلامی و مردسالارانه است و زنان مبارزان صف اول هستند. اکنون با لشکرکشی نیروهای مزدور وابسته به ترکیه در زیر پرچمی عقیدتی، کشتار و زن ستیزی بار دیگر در سوریه و روژاوا خود را نشان داده است.
با وجود جنگ و تبعیضات حاکم، روژاوا همچنان پیشتاز مبارزات زنانه است. زنان روژاوا داعش را به‌عنوان تهدیدی جهانی، شکست داده و با اینکار تمام جهان را نجات داده‌اند. آنان اکنون با نیروی مزدور وابسته به ترکیه (هیئت تحریرالشام) که همان جبهه‌النصره یا القاعده پیشین است در جنگ هستند؛ جنگی که دوباره آنان را به الگویی برای مبارزات زنان تبدیل کرده است. در این گزارش زنان روژهلات با تکیه بر تجربیات خود، از حمایت خود برای مبارزه‌ی برحق روژاوا را در جنگ با ایدئولوژی‌های غاصب می‌گویند. آنان مبارزه و اتحاد زنانه را پیش شرط آزادی می‌دانند و با محکوم کردن ساختارهای مردسالار و جنایات جنگی، روژاوا را راهی به سوی آزادی می‌خوانند.
آنچه در روژاوا رخ می‌دهد یک جنایت جنگی است
مبارزه‌ی زنان در روژاوا و حضور آنها در جنگ علیه نیروهای مزدور وابسته به ترکیه (هیئت تحریرالشام) و ترکیه بر معادلات و وضعیت زنان در کل منطقه اثر گذار است.
نرمین.خ کنشگر مدنی از مهاباد، ضمن همدلی کردن و پشتیبانی از زنان روژاوا، در مورد تهدیدات منطقه‌ای برای زنان می‌گوید: «این روزها با وجود سقوط حکومت بشار اسد صلح به سوریه برنگشته است. جنگی که در روژاوا در جریان بوده و است، نتیجه‌ی سال‌ها تمامیت خواهی و قدرت طلبی ساختارهای مردسالار است که هر بار به شکلی متفاوت ظاهر می‌شوند. جنگ در چنین فضایی بیشترین آسیب را به زنان می‌زند. ما مقاومت و مبارزات زنان روژاوا را می‌ستاییم و با آنها که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند یا عزیزی را از دست داده‌اند ابراز همدردی می‌کنیم. آنچه در روژاوا در سکوت رسانه‌ها رخ می‌دهد یک جنایت جنگی است.»
ممکن است در روژهلات شاهد بریدن سر در خیابان‌ها باشیم
او در ادامه می‌افزاید: «در حقیقت این سیه فکران که به خود اجازه کشتار و سربریدن می‌دهند و با توهین به زنان زندانی احساس قدرت می‌کنند، برای تمام منطقه تهدید آفرین هستند. آنها می‌توانند شرایط را برای همه‌ی زنان سخت‌تر کنند و از همین رو لازم است اولین نیروی واقعی زنانه که در روژاوا خانه دارد، از سوی تمام جهان حمایت شود. در غیر اینصورت بعید نخواهد بود که ما در آینده‌ای نه چندان دور در شهرهایی مثل بانه، سقز، سردشت و... شاهد بریدن سر در وسط خیابان‌ها باشیم. در کنار این احتمالات، ما در حال حاضر با دیکتاتوری به نام جمهوری اسلامی که کوچکترین اعتراضاتمان را سرکوب می‌کند و زنان را به چوبه‌دار می‌آویزد در حال جنگیم و قطعا روح زنانه‌ی مبارزه برای حفظ روژاوا، مشوق بزرگی برای ما زنان را در روژهلات است.»
روژاوا قلب مبارزه با مردسالاری
اتحاد سراسری زنان مفهمومی است که بصورت خود کار گسترش می‌یابد و زنان با مقایسه تجربیات خود در می‌یابند که مبارزه، همان مبارزه و دشمن، یک دشمن مشترک است.
سمیرا.ک یک فعال محیط زیست در مهاباد است. او در این مورد می‌گوید: «اولین باری که شعار 'ژن،ژیان،آزادی' را شنیدم از زبان زنان کوبانی بود و هرگز فکر نمی‌کردم یک روز در خیابان برای گفتن این شعار به سمتم گلوله پرتاب شود. همانند زنان کوبانی که با گلوله و خون برای آزادی جنگیده و می‌جنگند. وقتی چند روز پیش تصویر زنان را در حال آماده کردن غذا را برای مبارزان دیدم به یاد روزی افتادم که در خیزش انقلابی ژن ژیان آزادی، زنان در محله‌ی 'منبع' مهاباد برای معترضان غذا آماده می‌کردند و آنطرف نیروهای مسلح جمهوری اسلامی منتظر کشتنمان بودند. ما یک درد مشترک هستیم که باید مانع سلطه‌ی حکومت‌هایی چون ایران، طالبان، ترکیه و... شویم. آنها به هر شکل و قامتی درمی‌آیند. ممکن است در ترکیه اردوغان و در ایران خامنه‌ای باشند اما همه‌ی آنها امروز به دنبال نابودی تاریخ، غصب آزادی و سرزمینمان هستند. روژاوا قلب مبارزه با مردسالاری است و آزادی زن، شروعی برای یک آزادی واقعی در تمام ابعاد جامعه است.»
اتحاد زنان، گسترش تجربیات و جامعه‌ای آزاد
او در ادامه در مورد اهمیت اتحاد زنان، ایجاد یک جامعه‌ی آزاد و گسترش تجربیات مبارزاتی می‌گوید:«زنان در ایران با قانون حجاب اجباری و محرومیت از حقوق خود روبه رو هستند و آنسوتر درعراق با تسلط مردسالاری و قانونی چون 'احوال شخصی' زیر رگبار تبعیض قرار گرفته‌اند، در ترکیه نیز با سرکوب‌های سیاسی و سیستماتیک حکومت، انتصاب قیم، حتی برای هویت کوردی خود انکار می‌شوند. در افغانستان زنان از ابتدایی‌ترین حقوقی مانند تحصیل محروم گشته و در غزه زنان و کودکان به مثابه سپرهای انسانی برای قدرت خواهی سیری ناپذیر ستمگران قربانی می‌شوند. آنچه در این شرایط اهمیت پیدا می‌کند استفاده از تجربیات مبارزاتی یکدیگر برای ساخت و گسترش بدون مرز جوامع آزادی است که زنان بتوانند در برابری و عدالت زندگی کنند. من این واقعیت را در روژهلات زیسته‌ام و امروز خود را بخشی از اتحادی زنانه می‌دانم که پشتیبان روژاوا است.»
زنان منطقه با دشمنانی از یک فرم ذهنی روبه‌رو هستند. دشمنانی که مردانگی را بر هر اصلی برتر می‌دانند و زنجیرهایی از جنس اسارت برای همگان می‌بافند. این زنجیرها به درازای تاریخ متولد شده‌اند و راه رهایی از آن فقط اتحاد و مشارکت زنان به شرط عبور از مردسالاری است.