روایت امدادگران زن از دشواری‌های خدمت‌رسانی در غزه
جلوگیری از ورود کمک‌های غذایی به غزه و گسترش گرسنگی، همراه با تهدید جانی از سوی نیروهای اسرائیلی، چالش‌های عمده‌ای را برای امدادگران زن در این منطقه ایجاد کرده است.
رفيف اسليم
غزه- زنان امدادگر غزه در شرایطی دشوار به فعالیت خود ادامه می‌دهند. آنها علاوه بر خطر هدف قرار گرفتن توسط نیروهای اسرائیلی، با کمبود شدید مواد غذایی و امکانات بهداشتی و گاه مزاحمت‌های مددجویان روبرو هستند. با این حال، این امدادگران بدون هیچ تزلزلی به ارائه خدمات انسان‌دوستانه خود ادامه می‌دهند.
هاله عاشور، امدادگر باتجربه فلسطینی، می‌گوید در طول ۱۷ سال فعالیت داوطلبانه خود در نهادهایی چون انجمن نجات آینده جوانان، هلال احمر فلسطین و صلیب سرخ، هرگز با شرایطی به دشواری سال گذشته غزه روبرو نشده است.
هاله عاشور کار امدادی را ارائه خدمات گسترده در شرایط بحرانی می‌داند. این خدمات شامل توزیع بسته‌های غذایی و بهداشتی، آموزش سلامت و تحصیلات رایگان، و همچنین حمایت‌های روانی به‌ویژه برای کودکانی است که در میان کشتار، آوارگی و گرسنگی به سر می‌برند.
به گفته او، مردم غزه حتی پیش از جنگ نیز از خدمات پایه محروم بودند. این منطقه بالاترین نرخ فقر در جهان را داشت و ساکنان آن به دلیل نداشتن کشور مستقل، از خدمات اساسی بهداشتی، آموزشی و رفاهی بی‌بهره بودند.
این امدادگر باتجربه می‌افزاید که از طریق فعالیت‌های امدادی توانسته به زنان سالمند معلولی دسترسی پیدا کند که قادر به مراجعه حضوری برای دریافت کمک‌های انسانی نیستند. به گفته او، این زنان که فرزندانشان ناچار به مهاجرت پیاده به سمت جنوب وادی غزه شده‌اند، در آستانه مرگ از گرسنگی قرار داشتند.
هاله عاشور درباره گروه‌های نیازمند به کمک‌های امدادی در زمان جنگ می‌گوید: «تمام اقشار جامعه، از کودکان و زنان گرفته تا مردانی که منبع درآمد خود را از دست داده‌اند، به این خدمات نیاز فوری دارند. متأسفانه بسته‌های امدادی موجود، پاسخگوی نیازهای این گروه‌ها نیست و این مسئله ما را در موقعیت دشواری قرار می‌دهد.»
او با اشاره به مشکلات امدادگران زن تصریح می‌کند: «ناامنی سراسری در غزه، کمبود شدید وسایل نقلیه و هزینه‌های سرسام‌آور آن، ما را مجبور به پیاده‌روی‌های طولانی می‌کند که با حمل بسته‌های امدادی تقریباً غیرممکن است.»
این امدادگر همچنین از دشواری ارتباط با مددجویان می‌گوید. به گفته او، اکثر مددجویان به دلیل نابودی تلفن‌هایشان در حملات و نداشتن جایگزین، قابل دسترسی نیستند. از سوی دیگر، نابودی دفاتر سازمان‌های امدادی منجر به از دست رفتن اطلاعات ضروری شده است. او قطعی برق را بحرانی‌ترین مشکل می‌داند، زیرا امکان شارژ رایانه و بازیابی اطلاعات را از امدادگران گرفته است.
هاله عاشور درباره محتوای بسته‌های غذایی می‌گوید: «مردم از مصرف مداوم کنسرو لوبیا و نخود خسته شده‌اند. ما از تأمین‌کنندگان خواسته‌ایم تنوع بیشتری مانند کنسرو ماهی و میوه‌جات که ارزش غذایی بالاتری دارند، ارائه کنند.» او با اشاره به شیوع گسترده سوء تغذیه در میان هزاران بیمار غزه، بر اهمیت این موضوع تأکید می‌کند.
بزرگترین نگرانی این امدادگر، تداوم محدودیت ورود مواد غذایی به غزه و احتمال تکرار قحطی است. او می‌گوید: «غزه، به‌ویژه در شمال، نیازمند واردات فوری گوشت و سبزیجات است. وضعیت جسمی ساکنان این منطقه به‌شدت آسیب‌پذیر شده و ادامه این شرایط می‌تواند فاجعه‌بار باشد.»
هاله عاشور بر اهمیت حضور زنان امدادگر در میدان تأکید می‌کند. به گفته او، زنان و دختران امروز بیش از هر زمان دیگری به خدمات بهداشتی و دارویی نیاز دارند؛ از لوازم بهداشتی شخصی گرفته تا مکمل‌های غذایی و داروهای ضروری برای مادران باردار و شیرده.
او در پایان به مسئله مهم حریم خصوصی زنان اشاره می‌کند: «در شرایطی که اکثر زنان یا در خانه‌های دیگران آواره‌اند یا در مراکز اسکان به سر می‌برند، حفظ حریم خصوصی دیگر یک انتخاب نیست، بلکه ضرورتی حیاتی است. آنها حتی برای انجام ساده‌ترین کارها با مشکل مواجه‌اند.»