شیرین صالح

سلیمانی- زنان توسط مردان خانواده، همسر و خویشاوندان نزدیک مورد تعرض و قتل قرار می‌گیرند و به بهانه‌های مذهب، نژاد و ناموس این کشتا‌رها مسکوت می‌مانند. در جوامع بسته به دلیل سنت و ذهنیت مردانه‌ی مقامات، به مردان حق کشتن زنان داده می‌شود، زیرا مقامات همواره از قدرت و اراده زنان هراس داشته‌اند و می‌خواهند خودتحمیلی خود را حفظ کنند.

 

«قتل زنان همیشه توسط جنس مخالف صورت می‌گیرد»

روزرین کمانگر، کمیتە دیپلماسی کژار در این مورد اظهار داشت: در حالی که مبارزه زنان وجود دارد و درها برای مبارزه آنها باز است، این حقیقت نیز وجود دارد که زنان دائما قربانی و کشته می‌شوند، این مبارزه علیه ذهنیت مردسالارانه و جامعه‌ای است که سنت‌ها  بر آن حاکم است. بنابراین کشتار زنان همیشه توسط پدر، برادر، عمو یا مردی که در قدرت است انجام می‌شود؛ زیرا زنان را ناموس خود می‌دانند. درست مانند انقلابی که در روژهلات کوردستان به وقوع پیوست و زنان توسط مقامات کشته و مورد تجاوز قرار گرفتند. از آنجایی که رژیم همواره مبارزه زنان را تهدیدی بزرگ برای خود می‌بیند، این حملات را علیه اراده، قدرت و مبارزه ذهنی زنان انجام می‌دهد که کشتار فیزیکی بخشی از آنهاست.

 

«زنان را به نام ناموس می‌کشند»

روزرین کمانگر خاطر نشان کرد که؛ زنان جوانی که در گذشته توسط پدرانشان کشته می‌شدند کسانی بودند که شعار «زن، زندگی، آزادی» را در جامعه سر می‌دادند و این قتل‌ها نام‌های مختلفی به خود می‌گرفت و با عنوان سنت، قانون و اغلب به نام ناموس صورت می‌گرفت. بنابراین مشاهده می‌شود که در جوامع بسته تعریفی از زن خوب وجود دارد که می‌گوید زن خوب آن است که صدایش بلند نشود و تنها در محیط خانه بماند و تمام ذهنیت مردانه را بپذیرد و این برای یک جامعه مبارز غیرقابل قبول است.

او افزود: در جامعه‌ای که ذهنیت مردسالارانه بر آن حاکم است، نژادپرستی وجود دارد. بدون شک روایت مجرم را توجیه می‌کند و حقوق قربانی را پس نمی‌گیرد. کشتن زنان محدود به جغرافیای خاصی نیست؛ زیرا تا زمانی که این ذهنیت وجود دارد، کشتن زنان واجب است و زنان نیز برای آنکه تعریف قربانی بودن را رد کنند، مبارزه را آغاز کرده‌اند. مبارزات زنان منجر شده است که کودک همسری و ازدواج اجباری کاهش یابد، به ویژه در روژآوای کوردستان، جایی که یک انقلاب توسط زنان رهبری شد.

 

«نظام مردسالار از حقوق زنان حمایت نمی‌کند»

روزرین کمانگر تاکید کرد که؛ در باشور کوردستان، چون مبارزه به اندازه کافی نیست، هر روز شاهد کشته شدن زنان به بهانه دین، جنسیت و ناموس هستیم و مردان زن را دارایی خود می‌دانند و به آن افتخار می‌کنند. خودشان را توجیه کرده‌اند که چون زن دارایی و ناموس مرد است، اگر از حرفشان اطاعت نکند حق دارند او را بکشند. دلیلش هم حاکمیت است و در باشور کوردستان این ذهنیت تحمیل می‌شود. همان طور که رهبر آپو مسئلە زنان را مسئلە اصلی جامعه دانست و می‌گفت اگر جامعه‌ای مبارزه کند این وضعیت را نمی‌پذیرد و در برابر کشتار زنان سکوت نمی‌کند.

وی همچنین افزود: ما زن‌ها باید مشکل یک زن را مشکل خود بدانیم. اگر در قتل یک زن سکوت کنیم، فردا‌ی آن روز زن دیگری کشته می‌شود. زنانی که در جامعه آگاهی را افزایش می‌دهند، کسانی هستند که باعث آگاهی مردان نیز می‌شوند. ما با ذهنیت نژادپرستانه‌ای مواجه هستیم که زنان را به حاشیه کشانده است. مقامات برای تداوم عمر خود، از حقوق زنان حمایت نمی‌کنند، نظام حاکم هرگز از حقوق زنان حمایت نخواهد کرد و در چنین نظامی هم زن و هم مرد آسیب می‌بینند.