نغم کراجه

غزه- زنان در جنوب نوار غزه در شرایط سخت و رو به وخامت زندگی می‌کنند و در معرض خشونت و انزوا قرار دارند، آنها سخت تلاش می‌کنند تا واقعیت تحمیل شده را تغییر دادە، به خودکفایی برسند و نیازهای اولیه را فراهم کنند.

صبحە سرحان، یکی از این زنان می‌گوید: ما در مناطق جنوبی با خشونت و مشکلات مضاعف روبرو هستیم، به خصوص که در حومه‌های دورافتاده و نزدیک به مرز شرقی نوار غزە زندگی می‌کنیم و بە دلیل عدم امکانات و خدمات اولیە این منطقه‌ خالی از سکنه است.

وی در خصوص چالش‌های پیش روی زنان در مناطق جنوبی توضیح داد: زنان از عدم دسترسی به خدمات زندگی مانند آب و برق رنج می‌برند و این، آنها را مجبور می‌کند تا برای برآوردە کردن نیازهای خود مسافت‌های طولانی و طاقت‌فرسا را ​​طی کنند، آنها در مناطق بسیار دور از جاده عمومی زندگی می‌کنند. ما شاهد یک بحران شدید اقتصادی و فقر شدید هستیم جایی که هیچ فرصت شغلی یا منبع درآمدی برای کاهش این وضعیت وجود ندارد.

وی خاطرنشان کرد: زنان مناطق جنوب بیشترین بار و مسئولیت خانواده را بر دوش دارند و مجبورند به دنبال هر فرصت شغلی باشند تا بتوانند روزی و نیازهای اولیه خود را تأمین کنند. علاوە بر عدم رعایت استانداردهای بهداشتی محل سکونت، بسیاری از آنها در چادرهایی زندگی می کنند که فاقد امنیت است.

همچنین آداب و رسوم و سنت‌های اجتماعی زنان را ملزم می‌کند که به فرهنگ مردسالارانه پایبند باشند و محدودیت‌هایی را بر آنها تحمیل کنند که آنها را از مشارکت، تولید و فعالیت در بیرون از خانە باز می‌دارد.

وی با تأکید بر اینکە مناطق جنوبی به بازسازی زیرساخت‌ها، تأمین نیازهای اولیه و معیشتی و اطمینان از دسترسی زنان به خدمات چندبخشی از طریق نظارت مستمر مقامات مربوطه بر شرایط آنها نیاز دارند، اجرای کمپین‌هایی را برای افزایش آگاهی نسبت به حقوق و شناخت نقش آنها ضروری می‌داند، به ویژه اینکه بیشتر آنها از تحصیل محروم بوده و در نتیجەی ناآگاهی زنان بە حقوق خود،  پدیده کودک همسری و سلب ارث، مالکیت و آزادی بیان زنان در مناطق جنوبی افزایش یافتە است، زنان در آنجا نیاز به جلسات آموزشی دارند که هر دو جنس را آگاهی دهد تا دانش حقوق زنان را توسعه، نقش و مشارکت آنها را افزایش دهد و خطرات اولیه و خشونت علیه آنها را بررسی کنند.

صبحا سرحان مانند دیگر زنان در مناطق جنوبی در شرایط سخت اقتصادی و در یک منطقه کشاورزی خالی از امکانات زندگی می‌کند، وی به دلیل شرایط بد مالی تصمیم گرفت پروژه کوچکی به نام "المنارە" را با ابزارهای ساده برای درآمدزایی و رفع نیازهای زندگی افتتاح کردە و گروهی از زنان شاغل نیز در تولید فرآوردەهای دامی و کشاورزی فعالیت دارند.

وی با اشاره به اینکه پروژه او در طول فصول به ده‌ها زن خدمت می‌کند و آنها تقریباً هفت ساعت کار می‌کنند، گفت: دستمزدها برای تلاش ما کافی و منصفانه نیست، اما مجبوریم با توجه به قیمت‌ها و شرایطی که بازار تحمیل می‌کند برای کاهش فقر کار کنیم. و تاکید کرد پروژه آنها اکثریت محصولات غذایی و کشاورزی را شامل می‌شود تا بتوانند در طول سال از آن بهره‌مند شوند.

وی با بیان اینکه این پروژه با تعدادی از چالش‌های دائمی در منطقه از جمله قطعی برق برای ساعات طولانی و شوری آب نامناسب برای کشاورزی که منجر به آسیب به محصولات می‌شود مواجە بود، خاطرنشان کرد: آنها در مناطق حاشیه‌نشین روستایی زندگی می‌کنند کە در وهله اول، آداب و رسوم کهن و قدرت مردانه غالب است.

شذی اکرم، یکی از زنانی که در منطقه المواصی در جنوب شهر خان‌یونس زندگی می‌کند، گفت: ما در تلاش هستیم تا خود را با این شرایط غم‌انگیز وفق دهیم، زیرا هیچ جایگزینی وجود ندارد و با خشونت مضاعف بین فقدان زندگی و غلبه آداب و سنن منسوخ مواجە هستیم و جایی برای اعتراض و عبور از خط قرمز خانواده‌های مرتجع وجود ندارد.

وی با اشاره به اینکه برای تکمیل تحصیلات دانشگاهی خود بسیار تلاش کرده است، زیرا دختران مناطق جنوبی از حق تحصیل محروم هستند و خانواده‌های آنها ترجیح می‌دهند زودتر ازدواج کنند، گفت: به دلیل نداشتن وسایل حمل‌و‌نقل مسافت زیادی را تا دانشگاه طی می‌کنم چون در منطقه‌ای دورافتاده و دور از محله‌های مسکونی، امکانات و جاده‌های عمومی زندگی می‌کنیم ما همچنین از دوری بیمارستان‌ها رنج می‌بریم که رسیدن به آن‌ها حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشد.

او معتقد است که ایجاد پروژه‌های کوچک تنها گزینه برای زنان حاشیه‌نشین در مناطق جنوبی‌است تا بتوانند به جای اینکه منتظر کمک‌های موقتی که سالی دو بار می‌آید باشند امور خود را اداره و نیازهای خانواده خود را تأمین کنند.