نگرانی از سرنوشت آتش‌بس در حلب و تداوم محاصره با ایست‌های بازرسی جدید
در سایه‌ی توافق شکننده‌ی آتش‌بس، ساکنان محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه در شهر حلب با محاصره‌ای خفه‌کننده از سوی جهادی‌های هیئت تحریر الشام، روبه‌رو هستند. همچنین نقض حقوق بشر و بحران انسانی رو به وخامت گذاشته است.
سيرين محمد
حلب - با وجود دستیابی به توافق آتش‌بس در محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه، ادامه‌ی محاصره و ایجاد ایست‌های بازرسی جدید، تردیدهایی را درباره‌ی جدیت در پایبندی به مفاد این توافق برانگیخته است و همزمان، درخواست‌های اهالی برای پایان دادن به محاصره و محترم شمردن حق زندگی امن و شرافتمندانه رو به افزایش است.
در میانه‌ی تشدید تنش‌های امنیتی و انسانی در شهر حلب، محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه بیش از دو هفته است که در محاصره‌ی خفه‌کننده‌ی گروه‌های وابسته به هیئت تحریر الشام، که با دولت موقت سوریه در ارتباط است، قرار دارند.
این محاصره به فلج شدن تقریباً کامل رفت‌وآمد ساکنان و کالاها انجامیده و بحرانی جدی در زمینه‌ی تأمین کالاهای اساسی، به‌ویژه گازوئیل که با نزدیک شدن به فصل زمستان حیاتی است، ایجاد کرده است. به دنبال این تحولات، اهالی این دو محله در تظاهراتی گسترده خواستار شکستن محاصره شدند، اما با واکنشی خشونت‌آمیز روبه‌رو گشتند که به کشته و زخمی شدن شماری از آنان منجر شد و بر خشم و نارضایتی عمومی افزود.
در هفتم اکتبر جاری، توافقی مبنی بر توقف تمام عملیات نظامی در محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه حاصل شد و طرفین به عدم نقض آن متعهد شدند. با این حال، محاصره به شکلی دیگر آغاز شد؛ چنانکه نیروهای هیئت جهادی ایست‌های بازرسی جدیدی در اطراف محله‌ی شیخ مقصود برپا کردند و این امر، نگرانی‌ها از احتمال فروپاشی توافق را افزایش داد.
در همین راستا، خبرگزاری ما برای گفت‌وگو درباره‌ی آخرین تحولات و تأثیرات محاصره بر زندگی روزمره، مصاحبه‌هایی با شماری از زنان این دو محله انجام داده است.
وحشت محاصره، پژواک رنج‌های دیروز
مونا احمد، از ساکنان محله‌ی شیخ مقصود، از تاریخ طولانی رنج و محنت سخن می‌گوید: «ما از دیرباز در این محله زندگی کرده‌ایم و در دوران رژیم بعث، بمباران، حملات هوایی و محاصره را تجربه کردیم و اکنون از سوی جهادی‌های هیئت تحریر الشام، وابسته به دولت موقت، با آن روبه‌رو هستیم.» او افزود آنچه در حال وقوع است، ادامه‌ی توطئه‌ای بین‌المللی علیه مردم کورد و رهبرشان، عبدالله اوجالان، است که البته در شکستن اراده‌ی این مردم مقاوم ناکام مانده است.
وی خاطرنشان کرد که با وجود دستیابی به توافق میان شوراهای دو محله و دولت موقت، این دولت با نقض توافق، تحمیل محاصره و برپا کردن خاکریزها، خطر ایجاد تفرقه میان خلق‌های جامعه‌ی سوریه را دامن می‌زند. او خواستار توقف این اقدامات و احترام به آزادی همه‌ی گروه‌ها در محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه شد.
نور محمد نیز که بیش از پنجاه سال است در محله‌ی شیخ مقصود زندگی می‌کند، از سرخوردگی خود پس از سقوط رژیم بعث سخن می‌گوید. او که به زندگی امن امید داشته، اظهار می‌کند که محاصره‌ی کنونی و نقض مفاد توافق‌نامه، بار دیگر ترس را به دل ساکنان بازگردانده است.
او به انفجاری در پارک طارق بن زیاد در محله‌ی اشرفیه اشاره می‌کند و می‌گوید: «در حال رساندن دخترم به مدرسه بودم که ناگهان انفجار رخ داد. احساس کردم پانزده سال به عقب بازگشته‌ایم؛ ترس دوباره بر ما چیره شده است.»
امیدها به پایان محاصره و عدم نقض توافق
در همین حال، هبه محمد به نبود گازوئیل در این دو محله اشاره می‌کند و خاطرنشان می‌سازد که در سایه‌ی مدیریت خودگردان، وضعیت باثبات بود، اما محاصره، رفت‌وآمد شهروندان و کالاها را مختل کرده و هنگام ورود و خروج از محله‌ها باعث ایجاد مزاحمت‌هایی شده است.
او ابراز امیدواری می‌کند که به‌زودی راه‌حلی با دولت موقت حاصل شود تا ساکنان ناچار به فکر کردن درباره‌ی مهاجرت نشوند و می‌افزاید: «ما می‌خواهیم در وطن خود بمانیم.»
مونا الحجار نیز تجاوزات و موارد نقض حقوق بشر از سوی جهادی‌های هیئت تحریر الشام، نماینده‌ی دولت موقت، را محکوم می‌کند. او اهالی این دو محله را به همبستگی در برابر محاصره فراخوانده و از دولت موقت می‌خواهد به مفاد توافق پایبند بماند.
وی تأکید می‌کند که نیروهای امنیت داخلی وابسته به مدیریت خودگردان دموکراتیک در این دو محله همچنان به توافق پایبند بوده و هیچ‌گونه تخلفی مرتکب نشده‌اند. او با اشاره به اینکه محاصره به کمبود شدید مواد غذایی و جلوگیری از ورود گازوئیل منجر شده است، می‌گوید: «گازوئیل شریان حیات است و ما در آستانه‌ی زمستان قرار داریم. سالمندان، بیماران و کودکانی در میان ما هستند و امیدواریم این وضعیت ادامه پیدا نکند.»