لیلا بسیم: برای نشان دادن مقاومت زنان کتابخانە زن را ایجاد کردیم/ با سرکوب طالبان، زنان افغانستان خاموش نمی‌شوند!
زنان در افتتاحیەی کتابخانەی زن در کابل کە ضمن تاکید بر ادامەی مبارزات خود اعلام کردند کە طالبان با سرکوب نخواهد توانست آنها را خاموش سازند.
بهاران لهیب
کابل - «جنبش خود جوش زنان معترض افغانستان» کتابخانه‌ای با نام «کتابخانه زن» را روز چهارشنبە ٢ سنبلە (شهریور)، در کابل افتتاح کردند. اکثریت کتاب‌ها را از دوستان، شاعران و نویسندگان افغانی و زنی به اسم کرستال بیات جمع‌آوری و به دست آورده بودند.
برنامه افتتاحیه‌ی کتابخانه با داشتن سخنرانان و شعر برای تشویق زنان به مبارزه آغاز شد. بعد از ختم محفل وقتی در کتابخانه باز شد با پوستری که بردیوار کتابخانه نصب شده بود برخوردیم، که حاوی عکس‌های زنان مبارز افغانستان بود و در صدر آن عکس مینا رهبر (جمعیت انقلابی زنان افغانستان) «راوا» قرار داشت.
«طالبان می‌خواهند که یک قشر جامعه را انکار کنند»
لیلا بسیم یکی از بنیانگذاران جنبش در سخنرانی خود گفت: «در اکثریت کشورهای اسلامی جدل بر سر ابتدایی‌ترین حقوق انسانیست، ما که در جغرافیایی به نام افغانستان زندگی می‌کنیم، دروازه‌های مکتب‌هایش بسته‌اند و زنان حق تحصیل را ندارد و این یک نمونه بارز‌یست. زنان در طول بیست سال توانمند شدند و در زمینه‌های مختلف در کنار مردان کار کردند و از خود دستاوردهای بیشمار به جا گذاشتند. ولی متاسفانه با حاکمیت دوباره طالبان این دستاوردهای زنان صفر شد، در این مدت زنان بیشتر از هر قشر دیگر در انزوا قرار گرفتند. دختران بالاتر از صنف ششم حق تحصیل را ندارند، دختران فارغ صنف دوازده حق شرکت در آزمون کانکور را ندارند، زنان شاغل را به شکل سیستماتیک از ادارات دولتی حذف کردند. در مدت یک سال تمام آزادی‌های فردی از زنان افغانستان گرفته شد، حق حضور در اجتماع و تعیین سرنوشت زنان گرفته شد. طالبان می‌خواهند که یک قشر جامعه را انکار کنند. بنا به این محدودیت‌ها، یک سال قبل با روی کار آمدن طالبان زنان شجاع افغانستان برای به دست آوردن آزادی، عدالت، تامین حقوق شان صدا بلند کردند، ایستادگی کردند و مقاومت نمودند. در مدت یک سال بارها برای بازشدن مکتب‌ها، حذف سیستماتیک زنان و هر آن چه که از طرف طالبان بر زنان تحمیل شده صدا بلند کردیم، ولی طالبان در این مدت هیچگاه تغییر نیاوردند. اینبار خواستیم باز هم مقاومت زنان را نشان بدهیم کتابخانه‌ای را به نام «کتابخانه زن» ایجاد کردیم.»
لیلا در ادامه سخنان خود گفت: «ما می‌خواهیم به طالبان نشان بدهیم که اگر دروازه‌های مکتب‌ها را بسته نگهدارند، اگر محدودیت تحصیلی به دانشجویان بیشتر وضع نماید، اگر شما از موجودیت زنان انکار نماید. ولی زنان افغانستان حالا زنان هستند که باسواد شدند و به خود هویت قایل هستند. دانایی این را دارند که برای خود در جامعه جایگاه ایجاد کنند. ما خواستیم از این طریق نشان بدهیم که زنان افغانستان خاموش نمی‌مانند مقاومت می‌کنند از هر طریق باشد خود را در جامعه تعریف می‌کنند.»
«برای نگهداشتن پرچم آزادی و برابری زنان می‌ایستیم و مبارزه می‌کنیم»
ژولیا پارسی یکی دیگر از بنیانگذاران جنبش در سخنرانی خود می‌گوید: «ما زنان در طول یک سال با پذیرش خطرات فراوان برای تامین حقوق حقه زنان افغانستان مبارزه کردیم و می‌کنیم تا مشغل دانش اندوزی در کشور ما خاموش نشود. بنا همه ما می‌دانیم این راه پر از فراز و نشیب است. شاید هم هیچ نتیجه به این زودی‌ها ندهد ولی برای نگهداشتن پرچم آزادی و برابری زنان می‌ایستیم و مبارزه می‌کنیم تا باشد نسل های اینده معصوم و منفور نباشند و از شما همقطارانم خواهش می‌کنم که در کنار ما ایستادگی کنید.»
ژولیا در ادامه سخنان خود در مورد هدف ایجاد کتابخانه می‌گوید: «هدف ما از ایجاد کتابخانه اینست که در این برهه‌ای از تاریخ که تهدیدها زیاد است، ترویج فرهنگ کتاب خوانی، زمینه سازی مطالعه و آموزش برای زنان و دختران افغانستان نیاز اساسی می‌باشد. زنان و دختران که توانایی خرید کتاب را ندارند ما می‌خواهیم از این طریق برای شان زمینه را مساعد سازیم تا آگاهی بیشتر کسب کنند و ما هم سهم خود را ادا کنیم.
«هدف از ایجاد کتابخانە تغییر شیوه است»
انیسه بسیم عضو رهبری «جنبش خود جوش زنان معترض افغانستان» در مصاحبه اختصاصی با «خبرگزاری زن» در مورد ایجاد «کتابخانه زن» می‌گوید: «هدف از ایجاد کتابخانه اینست که بتوانیم برای زنان زمینه مطالعه را مساعد بسازیم. دانشجویان و دانش‌آموزان و افراد که نیاز به کتاب دارند بیایند و از کتاب‌ها استفاده کنند. کتاب‌ها را در اختیار همه رایگان قرار می‌دهیم از کتاب‌ها زن و مرد می‌توانند استفاده نمایند. مخصوصا زنان که برای شان محدودیت‌های تحصیلی ایجاد شده است. مکان‌های اموزشی و فرهنگی بسته است و نمی‌تواند کتاب به دست بیاورند و یا این که نمی‌توانند خریداری کنند ولی در کتابخانه ما می‌توانند به طور رایگان از آن استفاده کنند.»
انیسه اشاره می‌کند: «ما در کنار ایجاد کتابخانه برنامه‌های دیگر هم داشتیم. بیتشر اعتراضات و دادخواهی‌ها بود با اهداف متفاوت مانند باز شدن مکتب‌ها و حذف زنان از ادارات دولتی. ولی با محدود ساختن بیشتر و تعبیض حاکم علیه ما زنان از طرف طالبان نمی‌توانیم به جاده‌ها باز هم برویم چون خطر شدید وجود دارد. خواستیم برای یک مدت شیوه مبارزه خود را تغییر بدهیم از طریق فرهنگی و همین ایجاد کتابخانه می‌باشد و نشان بدهیم که زنان افغانستان خاموش نمی‌شود.»