بهاران لهیب

پروان - با قدرت گرفتن طالبان در افغانستان درهای مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم را بستند. تعداد زیاد معلمان زن که به آنان تدریس می‌کردند و یا هم در مکاتب پسرانه مشغول بودند جبرا از طرف طالبان خانه نشین شدند.

ما با مریم محمدی معلم یکی از مکاتب دخترانه ولایت پروان مصاحبه را انجام دادیم، که وی مانند هزار‌ان معلم دیگر در فقر و تنگ دستی به سر می‌برد. مریم وضعیتش را چنین بیان می‌دارد: «با روی کار شدند دولت طالبان همان قسمی که دختران اجازه مکتب رفتن را پیدا نکردند. من هم خانه نشین شدم به ما اعلام کردند که دیگر به مکتب نیایید.»

مریم در ادامه می‌افزاید: «همسرم بیکار است و کار‌های شاق انجام می‌دهد. برای من هم معاش(حقوق ماهانه) نمی‌پردازند. ما در خانه‌های کرایه‌ای زندگی می‌‌‌‌‌‌‌کنم. همسرم گاه روزها (۱۵۰) افغانی به دست می‌آورد.»

مریم شش فرزند دارد یکی از آنان در وضعیت خوبی صحی به سر نمی‌برد. بنا به مشکلات اقتصادی که دامنگیر خانواده است نمی‌توانند به وی رسیدگی نمایند.

مریم می‌افزاید: «من آرزو دارم که دوباره دروازه‌های مکاتب به روی دختران باز شود. من سه دختر دارم که به آنان درس می‌دهم و توان دارم که زنان و دختران دیگر را هم در زمینه درس و تعلیم کمک نمایم.»