جشن؛ بخشش، تجدید و پیوند طبیعت و انسان است
جشن گرفتن مناسبات توسط هر خلقی با هدف به اشتراک گذاشتن رنج، تجدید و تبادل تجربیات است، در حالی که برخی از جشن‌ها رابطه‌ی بین طبیعت و انسان را تعریف می‌کنند.
ژیان علی
مرکز خبر - از زمان‌های قدیم یا در زمان حیات طبیعی، یعنی دوران نوسنگی و مدیریت زن-مادر برای هر مناسبت، جشن‌های متفاوتی برگزار می‌شد. ابتدا وقتی آذوقه را بین خود تقسیم می‌کردند، محصول سال را که مازاد بود جمع می‌کردند و برای اینکه بر محصول یا نیروی کار باقی مانده تسلط پیدا نکنند، همه دور یکدیگر جمع شده و آذوقه‌ها را بین خود تقسیم کرده‌اند، چنین تجمعاتی به عنوان جشن تعریف شده است.
در جشن‌ها سعی کرده تجربیاتی را که به دست آورده بودند و برای سال آینده برنامه‌ریزی کرده بودند به فرزندانشان منتقل کنند. به این ترتیب آنها خود را سازماندهی کرده و زندگی خود را سپری می‌کردند.
این برنامه‌ریزی و تبادل تجربیات را می‌توان تجدیدی در فکر و زندگی نیز تعریف کرد، وقتی باران می‌بارید و هوا دلپذیر می‌شد جشن می‌گرفتند و ابراز خوشحالی می‌کردند و این نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ی انسان و طبیعت است. مثلاً با تولد هر فرزندی گرد هم آمده و جشن می‌گرفتند. می‌توان گفت گرد هم آمدن مردم نشانه‌ی اتحاد و اجتماعی شدن است.
جشن‌ها تبدیل به بخشی از فرهنگ خلق‌ها می‌شود
با گذشت زمان اعیاد زیاد می‌شود و سبک آنها تغییر می‌کند و جزء فرهنگ هر خلقی می‌شود، یعنی هر خلق برای هر مناسبتی سبک خاص خود را در اعیاد دارد، چه در زمینه‌ی عرفانی، چه در زمینه‌های اجتماعی و چه در زمینه‌های طبیعی. با ظهور دین، اعیاد عرفانی‌تر شده و در این زمینه بازتاب می‌یابد.
امروزه این اعیاد اجتماعی و عرفانی اگرچه بسیار کم رنگ شده است اما در برخی جاها همچنان دیده می‌شود.
به عنوان مثال، چهارشنبه سرخ، چهل روز تابستانی یا نوروز تابستانی، جشن انار، جشن نوروز، جشن کومسا و بسیاری دیگر در حال حاضر تنها در بخش‌هایی از جامعه برگزار می‌شود که همه‌ی این جشن‌ها در مورد رابطه‌ی طبیعت و مردم و زندگی به طور همزمان ارتباطات اجتماعی می‌باشد.
در حال حاضر با وجود همه‌ی اعیاد مختلف که از تاریخ و موجودیت واقعی مردم کورد صحبت می‌کند و بخشی از فرهنگ کوردی است، توجهی نمی‌شود، اما در عوض جشن‌های دیگر کشورها بر این اعیاد غالب شده و تعداد محدودی از مناسبات کوردی بغیر از نوروز، جشن گرفته می‌شود.