«جامعه اشتغال زنان را جدی نمی‌گیرد»
زنان شاغل دیواندرە، می‌گویند: طبق قوانینی که در جامعه مردسالار و سنتی وجود دارد همواره زن باید وظایف زن و مادری و همسری خود را انجام دهند، چون مخالف حضور فعالانه زنان در جامعه و همه عرصه‌ها هستند.
آگرین حسینی
دیواندره- در همه جوامع نیروی کار یکی از مهمترین عوامل تولید به شمار می‌رود و درآمد حاصل از آن همیشه بخش بزرگی از درآمد ملی هر کشور را تشکیل می‌دهد. نظر به اینکه جوامع مختلف در زمان رشد سریع اقتصادی نیاز به نیروی کار دارند و به طور کلی نیروی کار زنان نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها دارد. اما این نیروی کار همچنان با نقض حقوق مواجە هستند ودستمزد ارزان یکی از موارد نقض حقوق زنان است. زنانی کە در سایر حوزه‌ها هم کماکان تحت ظلم قرار دارند.
در ایران تنها ١۶ درصد از نیروی کار در بخش‌های دولتی را زنان تشکیل می‌دهد و این عملا به معنی حذف زنان از ایدوئولوژی سیاسی و حکومتی و بازار کار است. نرخ آموزش و تحصیل زنان و مردان برابر است اما در بحث اشتغال همواره زنان قربانی تبعیض طبقاتی و ستم جنسیتی می‌باشند. بسیاری از زنان با تحصیلات دانشگاهی ناگزیر به دستفروشی در خیابانها و یا در فروشگاەها و یا به عنوان منشی در ادارات و ... کار می کنند و به حقوق‌هایی معادل یک سوم حداقل دستمزد رسمی تن می‌دهند. در همین زمینە با چند تن از زنان شاغل دیواندرە گفت‌وگویی انجام دادیم.
شیما.ر فعال مدنی و یکی از زنان مشغول بە اشتغال در یکی از ادارات دولتی در شهر دیواندرە است دربارە اشتغال ناپایدار زنان و تبعیض‌های جنسیتی می‌گوید: مهمترین علت بیکار ماندن بخش زیادی از زنان، این است که جامعه اشتغال ما زنان را جدی نمی‌گیرد. در فیش حقوقی زنان حق بیمه اعضای خانواده وجود ندارد یک مهندس کامپیو‌تر زن با تخصص خود با حقوقی بسیار کمتر از یک مهندس کامپیو‌تر مرد به همان تخصص استخدام می‌شود. حقوقی کە من در ادارە می‌گیرم با همکار مرد تفاوت دارد و این مسئله بین شغل‌های مختلف از حسابداری گرفته تا منشی‌گری و… گسترش دارد و حتی در کارگاه‌های تولیدی مانند دوزندگی لباس و کارهای ساختمانی که در بعضی از شهرهای کوچک زنان در آن مشارکت دارند، پایه حقوق آن‌ها کمتر از مردان است.
رحیمە.ش یکی دیگر از از زنان شاغل که مدرک لیسانس حسابداری دارد، می‌گوید: به خاطر شرایط مالی که داریم مجبورم کار کنم. من هم فروشنده بوتیک هستم. دوسال است با حقوق ٢ میلیون و ٧٠٠ هزار تومان بە صورت دو شیفت کار می‌کنم، نمی‌توانم اعتراضی بکنم چون هیچ قانون اداره کاری از ما حمایت نمی‌کند، اگر تلاشی از سوی حکومت صورت بگیرد برای زنان کارآفرین خانگی است یعنی زنان اگر بخواهند در بعد اقتصادی کار و فعالیتی داشته باشند باید بیشتر در محیط خانه و کارگاهی باشد چون مخالف حضور فعالانه زنان در جامعه و همه عرصه‌ها هستند. ظرفیت پذیرش زنان حتی در آزمونهای استخدامی بسیار کم و حتی نصف مردان هم نیست این را می‌توان در دفترچه‌های استخدامی دستگاهای دولتی به وضوح دید. اما در هر صورت و حتی با حقوق ناچیز می‌خواهم کار کنم تا زنی باشم که مستقل است و در اجتماع نقش دارد.
نگار.ف خانە‌دار، می‌گوید: خانەداری در جامعە ایران اصلا شغل محسوب نمی‌شود جدا از انجام امورات ۲۴ساعته خانه‌داری بدون هرگونه حقوق و دستمزد و بیمه و مرخصی و بازنشستگی، ترشیجات درست می‌کنم و می‌فروشم. خستگی کار من هیچ وقت جدی گرفته نمی‌شود چون در بیرون از خانه کار نمی‌کنم. طبق قوانینی که در جامعه مردسالار و سنتی وجود دارد همواره زن باید وظایف زن و مادری و همسری خود را به طور کامل انجام دهند تا به مهمترین وظیفه‌شان کە خانه‌داری است لطمه‌ای وارد نشود بعد اگر بخواهند می‌توانند در خانه کارآفرینی کنند.