«هرجا انقلاب شود زن هست و هر جا زن باشد نماد می‌شود»
زنان همواره علی‌رغم سرکوب شدید و همچنین نقض حقوقشان به مقاومت خود ادامه داده و شعار « زن زندگی آزادی» را در سراسر جهان طنین‌انداز کردند.
سیلفا ابراهیم
منبج - ژیان دیرک، روزنامه‌نگار بر ضرورت بازگرداندن جامعه به اصل آن و تغییر نظام‌های سرمایه‌داری تأکید کرد که این امر از طریق انقلاب‌های زنان و مبارزه‌ی مشترک آنها محقق خواهد شد.
«نظام سرمایه‌داری جوهره‌ی جامعه را از بین برده است»
ژیان دیرک، روزنامه‌نگار، برجسته‌ترین برنامه‌ای را که در صدر عرصه‌ی فمینیستی و ذهنیت مردسالارانه‌ی مبارزه با زنان قرار داشت، ارزیابی و تحلیل کرده و می‌گوید: «قرن بیست‌ویکم، قرن آزادی زنان، شاهد بحران‌ها و معضلات بسیاری است که جامعه را نیازمند تغییر در همه‌ی سطوح کرده است.»
وی توضیح داد که «جامعه اخیراً از اصل و واقعیت خود دور شده است، زیرا زنان برجسته‌ترین نقش را داشتند و این امر از طریق انقلاب‌های زنان و مبارزه‌ی مشترک آنها، اراده و قدرت آنها و شناخت ماهیت واقعی آنها محقق خواهد شد». وی همچنین با اشاره به این‌که «زنان به نوبه‌ی خود امروز بهای برده‌داری را می‌پردازند که۵ هزار سال پیش بر آنها تحمیل شد و هزاران سال است که نظام دولتی از طریق آن اقتدار خود را به دست آورد.» در ادامه‌ی سخنان خود از ایران و افغانستان به عنوان نمونه‌ی این ذهنیت یاد کرده و گفت «بسیاری از کشورهای خاورمیانه از جمله ایران و افغانستان به دنبال عقب انداختن جامعه و اعمال محدودیت بر زنان هستند.»
«درد و رنج همه‌ی زنان مشترک است»
ژیان دیرک در مورد نظام سرمایه‌داری و سیاستی که دولت‌ها دنبال می‌کنند، توضیح داد: «اقتداری که محدودیت‌هایی را بر زنان تحمیل کرد و حقیقت آنها را در طول تاریخ پنهان کرد، تفاوتی با سرمایه‌داری کنونی ندارد. ذهنیت اقتدار و سرمایه‌داری از زمان سومریان تا عصر حاضر یکسان است. بردگی زنان کنترل آنها را بر اما این ذهنیت در زمان معاصر تجدید شد و هرچه روش‌های برده‌داری زنان را عمیق‌تر می‌کردند، کنترل خود را بر جامعه بیشتر تحمیل می‌کردند.» وی با تأکید بر این‌که «بازگرداندن جامعه به واقعیت خود با بازگرداندن زنان به حقیقت و اصل خود مرتبط است و اگر زنان انقلابی را رهبری نکنند، جامعه نمی‌تواند روی پای خود بایستد و این همان چیزی است که در حال حاضر در انقلاب‌های روژهلات کوردستان و ایران شاهد آن هستیم.»
او در مورد خشونت علیه زنان می‌گوید: «جرایمی که در افغانستان علیه زنان صورت می‌گیرد، همان جنایاتی است که در ایران، سوریه، عراق و کشورهای دیگر انجام می‌شود، شاید با روش‌های مختلف روانی و یا جسمی، اعم از شکنجه، اعدام، کشتار یا خشونت، اما در نهایت کشتار عمومی علیه زنان وجود دارد، دردها و رنج های مشترکی وجود دارد که همه‌ی زنان تجربه می‌کنند.»
وی افزود: در ایران ژینا امینی به شهادت رسید و در فرانسه سکینه جانسیز و اوین گویی و در افغانستان مرسل نبی‌زاده و در باکور کوردستان و ترکیه نیز شاهد قتل زنان هستیم. این یک سلسله جنایاتی است که زنان فقط به خاطر مطالبه‌ی حقوق پایمال شده‌‌ی خود آن را تجربه می‌کنند»، وی با اشاره به این‌که «سریال این جنایات با همه‌ی ایپزودهایش شبیه سازی ذهنیت مردسالارانه، دولت‌گرایانه و ارتجاعی است که بدون این‌که بین رنگ، نژاد و فرهنگ تمایز قائل شود از همه‌ی مرزها می‌گذرد. نکته‌ی اصلی این است که این ذهنیت زن، زندگی و آزادی را می‌کشد.
او به انقلاب‌هایی که زنان در طول تاریخ در آنها بر خلاف ذهنیت دولت مشارکت داشتند اشاره کرد و گفت: انقلاب فرانسه، زندگی مشارکتی و کمون پاریس که نمونه‌ای از برابری شد و همچنین انقلاب‌های خاورمیانه مانند مصر، عراق، الجزایر و سودان که زنان در آنها مشارکت فعال داشتند، بنابراین تاریخ نمی‌تواند این موضوع را حذف و فراموش کند، بنابراین می‌توان گفت که انقلاب خود زن است و این همان چیزی است که قرن بیست‌ویکم به ما ثابت کرده است. هر جا که انقلاب باشد زن هست و هر جا زن باشد به نماد تبدیل می‌شود و این همان چیزی است که در شمال و شرق سوریه می‌بینیم و در جنبش مبارزه‌ی آزادی‌بخش نیز همان‌طور که در هر مرحله خود را سازماندهی کند.
وی افزود: «زنان افغانستان از سطح بالایی از پیشرفت برخوردار هستند، آنها نهادها و سازمان‌های خاص خود را دارند و در قیام‌های تاریخ نقش محوری داشتند. آنها اولین کسانی بودند که کانالی را به نام زنان باز کردند.» وی با اشاره به این‌که «زمانی که یک زن قوی باشد، مورد حمله و هدف قرار می‌گیرد، همان‌طور که در مورد مرسل نبی‌زاده، نماینده‌ی پارلمان که علیه رژیم طالبان که به دیکتاتوری و خشونت علیه زنان معروف است، مبارزه کرد.»
وی در مورد روش‌های رایج حاکمان در افغانستان و ایران توضیح داد: «مقامات این دو کشور برای قانونگذاری و اعمال قوانین خودسرانه از روش حکومت‌داری یکسانی پیروی می‌کنند که به نام دین محدودیت‌هایی برای زنان ایجاد می‌کند. اما زنان علی‌رغم آن‌چه در معرض آن هستند، سر خم نمی‌کنند، بسیاری از زنان افغان نام خود را در تاریخ جاودانه کردند و نماد و الگوی دیگران شدند.
«زنان هستند که بهای بحران‌ها را می‌پردازند»
وی افزود: جهان شاهد بحران‌ها در همه‌ی سطوح است، اما زنان در وهله‌ی اول تاوان این بحران‌ها را می‌پردازند و امروز زنان بهای آزادی را با جان خود می‌پردازند و مقاومت با شعار «زن زندگی آزادی» که با کشته شدن ژینا امینی در سراسر جهان طنین‌انداز ش. رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان در تحلیل خود از ذهنیت دولت و قدرت گفت که این شعار پاسخی خواهد بود برای زنان نسبت به نظام‌های مردسالارانه، به عنوان جایی که زنان در آن حضور ندارند، زندگی و آزادی وجود ندارد.
و تأکید کرد که اگرچه زنان جهان از نظر فیزیکی از هم جدا شده‌اند، اما در روحیه، اراده و تصمیمات خود متحد هستند و با این مبارزه و اتحاد مشترک، نظام‌های سرمایه‌داری تغییر خواهد کرد.