هدی رزق، استاد جامعه‌شناسی سیاسی و پژوهشگر امور ترکیه: ایده‌های عبدالله اوجالان، بنیان پروژه «ملت دموکراتیک» است
استاد جامعه‌شناسی سیاسی و پژوهشگر امور ترکیه و کوردها، هدی رزق، بر این باور است که عبدالله اوجالان ایده‌هایی بسیار مهم دارد که در پروژه «ملت دموکراتیک» تجلی یافته‌اند و این دیدگاه را ورودی واقعی برای ساختن جامعه‌ای فراملی و متوازن می‌داند.
أمل محمد
بیروت- در شرایطی که روند صلح با کندی پیش می‌رود و دولت ترکیه گام‌های جدی برای پایان دادن به مناقشه برنمی‌دارد، استاد جامعه‌شناسی سیاسی هدی رزق تأکید می‌کند که ابتکارات فکری عبدالله اوجالان، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و جامعه، شایسته آن است که فرصت عملی برای اجرا پیدا کنند.
فرایند صلح در منطقه از پیچیده‌ترین و حساس‌ترین پرونده‌هاست، زیرا عوامل سیاسی، اجتماعی و تاریخی به‌طور پیچیده‌ای در آن تنیده‌اند. با وجود ابتکارات متعددی که هدفشان پایان دادن به مناقشه و دستیابی به ثبات است، فقدان اراده سیاسی واقعی، به‌ویژه از سوی دولت ترکیه، همچنان مانعی جدی در مسیر هرگونه پیشرفت واقعی برای صلح محسوب می‌شود.
در این چارچوب، اهمیت به رسمیت شناختن حقوق همه اقشار جامعه، به‌ویژه خلق کورد و زنان، برجسته می‌شود؛ زیرا این دو گروه، طرف‌های اصلی معادله تغییر هستند. آشتی بدون تضمین عدالت و برابری ممکن نیست و هیچ روند صلحی موفق نخواهد شد مگر اینکه بر پایه اصول دموکراتیک بنا شود که مشارکت همه در زندگی سیاسی و اجتماعی را تضمین کند.
از این‌رو، دعوت‌ها و ابتکارات فکری عبدالله اوجالان به‌عنوان تلاشی جدی برای بنیان‌گذاری صلحی پایدار مطرح می‌شوند؛ صلحی که بر فلسفه «ملت دموکراتیک»، احترام به فراملیتی، توانمندسازی زنان و نفی خشونت استوار است. با این حال، ادامه نادیده گرفتن این ابتکارات از سوی دولت ترکیه، پرسش‌های جدی درباره آینده صلح در منطقه مطرح می‌کند.
حقوق زنان باید ریشه‌دار و بنیادین باشد
استاد جامعه‌شناسی سیاسی و پژوهشگر امور ترکیه و کوردها، هدی رزق، می‌گوید: «شکی نیست که عبدالله اوجالان صاحب ایده‌هایی بسیار مهم است که در پروژه «ملت دموکراتیک» تجلی یافته‌اند.»
او بر اهمیت نقش زنان در ساختن جامعه‌ای منسجم و فراگیر تأکید کرده و ضرورت زندگی تمام ملل، اقوام، دین و مذهب در چارچوبی مشترک که همزیستی و ثبات را تضمین کند، یادآور شده است: «تجربه‌ای که زنان در این زمینه داشته‌اند، صرفاً یک تجربه گذرا نیست، بلکه داستانی واقعی از مبارزه است که اهمیت خود را در مسیر تغییر اثبات کرده است.»
هدی رزق تأکید می‌کند که زن اساس هر پروژه اجتماعی موفق است؛ هیچ جامعه پیشرفته‌ای بدون مشارکت فعال زنان قابل تصور نیست و نمی‌توان از رنسانس واقعی سخن گفت مگر آنکه زن در همه حوزه‌ها با مرد برابر باشد. او می‌گوید، همان‌طور که عبدالله اوجالان بیان کرده، زنان ستون جامعه‌اند و بحث درباره آنان نباید محدود به جنبه‌های نمادین یا دینی باشد، بلکه باید واقع‌گرایانه و بازتاب‌دهنده جایگاه واقعی آنان باشد.
وی اشاره می‌کند که زنان هنوز به حقوق کامل خود دست نیافته‌اند، چه اجتماعی و چه سیاسی. اعطای برخی امتیازات ظاهری یا سهم‌های نمادین کافی نیست؛ حقوق آنان باید ریشه‌دار و بنیادین باشد و در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی با مردان برابر برخورد شود.
آزادی عبدالله اوجالان گامی در جهت تقویت زندگی اجتماعی است
او به ایده‌های عبدالله اوجالان اشاره کرد و تأکید کرد که او جایگاه واقعی زنان را در جامعه و سیاست به رسمیت شناخته و با وجود سال‌ها زندان، توانسته است ایده‌های جدید و تأثیرگذاری، به‌ویژه درباره حقوق زنان و مردم کرد، ارائه دهد.
وی توضیح داد که اوجالان برای از میان بردن به‌عنوان گامی برای پایان جنگ فراخوانده، اما تأکید داشته است که توقف جنگ باید از سوی هر دو طرف باشد، از جمله دولت ترکیه که باید به حقوق سیاسی، اجتماعی و قانونی کوردها اعتراف کند.
هدی رزق تأکید کرد که آزادی عبدالله اوجالان باید به‌عنوان گامی برای تقویت زندگی اجتماعی دیده شود، نه صرفاً یک رویداد شخصی، و افزود که ادامه حبس او به صلح کمکی نمی‌کند. دولت ترکیه باید با جدیت با این ابتکار برخورد کرده و فضای لازم برای تحقق تغییر را فراهم کند.