فوبیای حضور در مدارس در نتیجه‌ی حملات سیستماتیک شیمیایی به مدارس دخترانه
خانواده‌هایی که از نزدیک شاهد حملات شیمیایی به مدارس فرزندانشان بوده‌اند و یا حتی خانواده‌هایی که اخبار مربوطه را شنیده‌اند، با نگرانی‌هایی مواجه شده‌اند که از نظر برخی از روانشناسان یک نوع اختلال است.
سایدا شیرزاد
سنە- حملات شیمیایی به مدارس که در جریان خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی»، علیه دانش‌آموزان دختر صورت گرفت تا با ایجاد رعب و وحشت مانع از گسترش اعتراضات نسل جوان و به ویژه زنان و دختران شوند، سبب بروز نگرانی‌هایی در خانواده‌ها و دانش‌آموزان شده است.
در جریان خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی»، دولت ایران در حملاتی زنجیره‌ای و سيستماتيک به مدارس دخترانه در سراسر ایران، سعی داشت از زنان جوانی که در بیشتر موارد آغاز کننده‌ی اعتراضات روزانه بودند، انتقام بگیرد.
خانواده‌هایی که از نزدیک شاهد حملات شیمیایی به مدارس فرزندانشان بوده‌اند و یا حتی خانواده‌هایی که اخبار مربوطه را شنیده‌اند، با نگرانی‌هایی مواجه شده‌اند که از نظر برخی از روانشناسان یک نوع اختلال است.
اختلال اضطراب یا استرس پس از سانحه یا PTSD یک اختلال روانی است که در پی تجربه یا مشاهده‌ی یک اتفاق وحشتناک اتفاق میافتد. فلش بک، کابوس و اضطراب شدید و فکر ناخواسته به رخداد از علائم این اختلال است.
یادآوری خاطرات نا خوشایند باعث کناره گیری از جمع و مکان‌هایی می‌شود که منجر به آن حادثه شده‌اند و فرد سعی می‌کند خود را با کارهای دیگری مشغول سازد به طوری که این اجتناب منجر به شروع کناره گیری و انزوا و شروع علائم افسردگی می‌گردد. اجتناب از کارها و فعالیت‌هایی که فرد را یاد آن خاطره می‌اندازد، سبب بروز مشکلات و اختلالات روانی بیشتری می‌شود.
ترس، عصبانیت، احساس گناه، نا امیدی در مورد آینده، از واکنش‌های احساسی استرس پس از سانحه هستند.
اگر سانحه‌ای مرگبار یا تهدید‌آمیز و یا آسیب جدی برای فرد یا افرادی اتفاق افتاده باشد، آن را مشاهده کرده باشند یا حتی در مواردی تنها خبرش به آنها برسد، ممکن است دچار اختلال اضطراب پس از سانحه شوند که همیشه منتظر وقوع یک حادثه خطرناک بودن از شایع‌ترین عوامل این اختلال و در نتیجه دوری از اجتماع می‌باشد.
«ترک تحصیل دختران و بی‌سوادی و ناآگاهی زنان دقیقا چیزی است که دولت می‌خواهد»
ک. ب، روانشناس بالینی، در خصوص حملات شیمیایی صورت گرفته به مدارس و نگرانی خانواده‌ها در رابطه با این موضوع می‌گوید: بسیاری از خانواده‌هایی که از نزدیک شاهد این جنایت بودند، ترس شدیدی از تکرار مجدد این حادثه دارند به طوری که بعضی از خانواده‌ها حاضر شده‌اند فرزندانشان را از فرستادن به مدرسه منع کنند و این دقیقا چیزی است که دولت می‌خواهد. ترک تحصیل دختران و بی‌سوادی و ناآگاهی زنان دقیقا چیزی است که دولت می‌خواهد چون زنان ناآگاه به حق و حقوق خود آگاه نیستند و در نتیجه نسبت به قوانین مردسالارانه و زن‌ستیزانه اعتراضی نخواهند داشت.
«هدف دولت دوری زنان از جامعه و خانه‌نشین کردن آنهاست»
ب. ر، جامعه‌شناس، حملات شیمیایی به مدارس را هدف دولت برای خانه‌نشین کردن زنان می‌داند. او می‌گوید: دختران جوانی که تحت فشارهای زیاد جامعه در پس‌زمینه‌ای از آشفتگی‌های سیاسی قرار گرفته و درگیر حادثه‌ای مرموز شدند که به یک گاز سمی نسبت داده شد و این هدف دولت از آغاز حملات به مدارس و در نتیجه دوری از جامعه می‌باشد. بعضی از جامعه‌شناسان این حملات را نوعی هیستری جمعی می‌دانند. در دوره‌ای که تمام شهرها درگیر یک نوع تنش و اضطراب هستند، حمله شیمیایی به مدارس یک نوع اضطراب جمعی است که در سراسر ایران شکل گرفت. گسترش این اضطراب در جامعه، سبب کناره‌گیری و دوری دختران از جامعه می‌شود و دقیقا هدف دولت دوری زنان از جامعه و خانه‌نشین کردن آنهاست.
«ترسی در وجودم شکل می‌گرفت که بعضی وقت‌ها باعث حملات پانیک می‌شد»
س. ب، مادر یکی از دانش‌آموزانی که مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند می‌گوید: روزی که متوجه شدم به مدرسه دخترم حمله شده، با چنان عجله‌ای خودمو به آنجا رساندم که هرگز فراموش نمی‌کنم. تنگی نفس دخترم و دوستانش سبب ترسی شده که واقعا از فرستادنش به مدرسه می‌ترسم. الان هم هر لحظه منتظرم اتفاق تازه‌تری برایشان بیوفتد.
ح.ش، مادر یک دانش‌آموز می‌گوید: از پارسال نگران باز شدن مجدد مدارس بوده‌ام. هرلحظه به باز شدن مدرسه‌ها فکر می‌کردم ترسی در وجودم شکل می‌گرفت که بعضی وقت‌ها باعث حملات پانیک می‌شد. روزی که دخترم رو با تنگی نفس به بیمارستان رساندم نگران بودم از دستش بدم و هنوز هم این نگرانی را دارم.