فراتر از محدودیت‌ها؛ داستان موفقیت در برابر چالش‌ها
گلناز ابراهیم، شهروندی با نیازهای ویژه از شهر قامشلو، تجربیات خود در مواجهه با معلولیت را بیان نموده و اظهار داشت که انسان‌ها از توانمندی‌های بالقوه‌ای برخوردارند که می‌توانند با بهره‌گیری از آن‌ها، فرصت‌های جدیدی برای شکوفایی استعدادهای خویش ایجاد نمایند
قامشلو - هنگامی که افراد برای دستیابی به اهداف خود تلاش می‌کنند، محدودیت‌های جسمی اهمیت خود را از دست می‌دهند. گلناز ابراهیم، زنی ۴٢ ساله ساکن شهر قامشلو در کانتون جزیره واقع در شمال و شرق سوریه است. او که در دوران کودکی به دلیل یک خطای پزشکی دچار معلولیت در ناحیه پا شده است، تمامی دشواری‌های زندگی خود را به عاملی برای پیشرفت تبدیل نموده و در مسیر موفقیت گام برداشته است.
پیش از وقوع انقلاب، گلناز ابراهیم سه بار موفق به کسب مقام قهرمانی وزنه‌برداری سوریه شده است. او همچنین به عنوان یک فعال مدنی که خواستار تحقق حقوق افراد دارای نیازهای ویژه هستند، به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد. گلناز تجربیات خود را در این زمینه با ما در میان گذاشت.
تلاش برای برابری حقوق افراد دارای معلولیت
گلناز ابراهیم در ابتدای سخنان خود بیان داشت که جامعه نگرشی تحقیرآمیز نسبت به افراد دارای نیازهای ویژه دارد و افزود: «عموم مردم تصور می‌کنند که این افراد قادر به تحرک، اشتغال یا تشکیل خانواده نیستند و نمی‌توانند سهمی مثبت در جامعه داشته باشند. به همین دلیل، امروز من خواستار تحقق حقوق افراد دارای معلولیت هستم، زیرا خود نیز یکی از آنان می‌باشم. از مشکلات و سختی‌هایی که این افراد در جامعه متحمل می‌شوند، آگاهی دارم. به دلیل عدم پذیرش از سوی جامعه، این دشواری‌ها مضاعف می‌گردند. خواستار تغییر در نگرش جامعه هستیم و رسانه‌ها نقشی کلیدی در انعکاس تجربیات و مشکلاتی که ما با آن‌ها مواجه می‌شویم، ایفا می‌کنند.»
رویارویی با تبعیض: خاطرات کودکی
گلناز ابراهیم با تأثر، خاطرات دوران کودکی و نگرش‌های منفی جامعه را به یاد آورده و اظهار داشت: «خاطرات اولین سال‌های زندگی‌ام چندان روشن نیست. با ورود به محیط مدرسه، متوجه تفاوت خود با سایر همکلاسی‌ها شدم. آزار کلامی آنان را تجربه کردم. دشواری‌های فراوانی را پشت سر گذاشتم، زیرا در آن دوران، امکانات و تسهیلات امروزی برای افراد دارای معلولیت وجود نداشت».
پذیرش هویت فردی و آغاز مسیر موفقیت
گلناز ابراهیم پس از گذراندن آن دوره، تصمیم به پذیرش شرایط خود گرفته و مبارزه خویش را آغاز نمود. او بیان داشت: «این واقعیت زندگی من بود و می‌بایست بر اساس آن عمل می‌کردم. با عزمی راسخ، تصمیم گرفتم متمایز از دیگران باشم و محدودیت جسمی را به منبع قدرت تبدیل کنم. پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، در چندین سازمان مدافع حقوق افراد دارای نیازهای ویژه در دمشق فعالیت نمودم. به این باور رسیدم که ما از توانایی‌های قابل توجهی برخورداریم و دارای قابلیت‌های منحصر به فردی می‌باشیم. بر این اساس، ضروری است که مراکز تصمیم‌گیری و جامعه، زمینه را برای مشارکت فعال این افراد در عرصه‌های مختلف زندگی فراهم آورند.»
فعالیت برای حمایت از افراد دارای معلولیت در اداره خودمدیریتی
گلناز ابراهیم اذعان داشت که هیئت امور اجتماعی خودمدیریتی دموکراتیک منطقه شمال و شرق سوریه، فرصتی را برای او فراهم آورده تا به خصوص در زمینه حمایت از افراد دارای نیازهای ویژه فعالیت نماید. او سخنان خود را این گونه به پایان رساند: «مدتی است که در این نهاد مشغول به کار شده‌ام و دریافته‌ام که این فعالیت دقیقاً در راستای رسالت من قرار دارد. ما نیز می‌توانیم در ساختارهای سازمانی جایگاه مناسبی داشته باشیم. امیدوارم هر فردی برای احقاق حقوق خود تلاش نماید.»