ژوان کرمی

 

کرماشان - در خیابان بهداری کرماشان زنی با نام شیما توحیدی به همراه تنها پسرش مشغول زبالەگردی است. او را اغلب ساکنان این منطقه از کرماشان دیدەاند و با احترام از او یاد می‌کنند. با وی در رابطه با مشکلاتشان گفت‌وگویی انجام دادیم: دو سال است که شوهرم فوت کرده است، مستٲجریم، نه شغلی داریم نه درآمدی و نه کسی که کمک حالمان باشد. ماهی ۶۰۰ هزار تومان اجارە خانە می‌دهیم، خرج زندگیمان را با بدبختی و زحمت فراوان و از راه جمع‌آوری ضایعات و آشغال تٲمین می‌کنیم. مردم هم کمکمان می‌کنند.

اجارەی ماهانەی ۶۰۰ هزار تومانی خانەاش گویاتر از هر سخن دیگری وضعیت اسفناک آنها را نشان می‌دهد. این روزها در ایران یک خانەی کوچک ٧٠ متری بدون رهن کمتر از ٣ میلیون اجاره دادە نمی‌شود و این مسٲله نشان می‌دهد که محل سکونت این خانوادە به هیچ‌وجە مناسب سکونت نیست.

وی در ادامه افزود: برای تحصیل فرزندم نیز همیشه با مشکل روبرو هستیم، بیچاره پایەی ششم است، امروز صبح خیلی معطل من شد، هر روز معطل من است. نمی‌توانیم حتی لباس خوبی برایش تهیه کنیم، اگر کمک مردم نباشد باور کنید چیزی نداریم.

در میان صحبت‌هایمان یکی از شهروندان دو پرس غذا به آنها بخشید و وی پس از تشکر از این شهروند بیان کرد: در خانە هیچی نداریم، هیچ وسیلەای نە بخاری، نە گاز، نە یخچال نداریم. یک فرش کهنە پیدا کردەام و روی آن می‌نشینیم، نه زیرانداز مناسبی داریم و نه پتویی که خود را با آن گرم نگەداریم.

وی همچنین در رابطه با جمع‌آوری ضایعات و در حقیقت زبالەگردی توضیح داد: با توجه به اینکه مستٲجریم و شغلی نداریم، برای خرج زندگی خود و فرزندم ناچاریم ضایعات و آشغال‌هایی همچون پلاستیک و فلزات را جمع‌آوری کنیم. با این کار هم خرج و معیشتمان تٲمین نمی‌شود، نهایتا بتوانیم از طریق آن خرج خوراکمان را دربیاوریم.

در پاسخ به این سوال که آیا زبالەگردی مشکلاتی برای سلامتیشان ایجاد نمی‌کند، خاطرنشان کرد: مگر می‌شود مشکل ایجاد نکند؟ خدا شاهد است که همیشه مریض هستم. من سردرد و ناراحتی عصبی دارم و این زبالەگردی و جمع‌آوری ضایعات آن را تشدید می‌کند. با توجه به اینکه در خانە هم آبگرمکن نداریم و باید با یک سطل آب گرم حمام کنیم، روزبەروز بیشتر سلامتیمان در خطر است.