«از خواهران خویش آموخته‌ایم که تسلیم نشده و خاموش نمانیم»!
سه مصاحبه‌شونده کە از شاگردان صنف قو مکتب‌های دختران هستند از مسائل و مشکلات خود می‌گویند و در عین حال تاکید می‌کنند کە طالبان از زنان باسواد و آگاە می‌ترسند و زنان نیز یاد گرفتەاند تسلیم نشوند و بە خواست خود پافشاری کنند.
بهاران لهیب
کابل- به تاریخ ۱۷ قوس ۱۴۰۱، طالبان اعلام کردند که از شاگران صنف ۱۲ مکتب‌های دختران در سرتاسر افغانستان آزمون گرفته می‌شود. تعداد از این شاگردان از اطلاعیه دولت طالبان آگاه نشدند و نتوانستند در آزمون شرکت نمایند. تعدادی هم که شرکت نموده بودند، از آزمون و تحصیلی خود امیدوار نیستند.
با سه شاگرد در کابل، جلال‌آباد و بامیان در این زمینه مصاحبه نموده‌ایم ولی این شاگردان بنا به مسایل امنیتی نخواستند هویت شان افشا شود.
«طالبان با فکر ضد زن شان به ما زنان ارزش قایل نیستند»
م.ر. شاگردی در بامیان می‌گوید: «در روز امتحان بسیار خوشحال بودم و درعین‌حال نومید. خوشحالیم به خاطری بود که معلمان و همصنفان خود را بعد از مدت طولانی ملاقات می‌کردم. نومیدی‌ام به خاطر امتحان بود، چون زمانی که طالبان آمدند من صنف یازده بودم. سال قبل ما را بدون درس و امتحان به صنف دوازده ارتقا دادند و امسال هم فقط سه روز قبل اطلاع حاصل کردیم که در ۱۷ قوس امتحان از ما گرفته می‌شود.»
م.ر بعد از مکث طولانی می‌گوید: «طالبان با فکر ضد زن شان به ما زنان ارزش قایل نیستند و خود شان هم از علم و دانش آگاهی ندارند تا ارزش آن را بدانند. درست است که ما دختران فارغ صنف دوازده شدیم، ولی از علوم مانند ریاضی، کیمیا، فزیک، هندسه و سایر مضامین آگاهی نداریم. انتظار طالبان این هم است که سال بعد ما همه فارغان دوازده در آزمون کانکور شرکت نموده داکتران آینده باشیم.»
«امتحان دادم ولی بی‌سواد فارغ شدم»
ن.ع. شاگرد دیگری در یکی از مکتب‌های کابل ابراز می‌دارد: «امتحان دادم ولی بی‌سواد فارغ شدم. با آن که در طول این مدت در خانه نزد خود درس خواندم ولی من در کنار خود کسی را ندارم که مرا در زمینه یادگیری علوم کمک کند. ما در مکتب خود معلمان لایق داشتیم که با بسته‌بودن مکتب، آنان همچون ما بی‌سرنوشت‌اند. همه‌ی‌شان در گذشته با معاش بخور نمیر زندگی خود را پیش می‌بردند و حالا آن را نیز از دست دادند.»
«طالبان از زنان آگاه و باسواد ترس دارند»
ق.ی. شاگردی در شهر جلال‌آباد می‌گوید: «هدف طالبان این نبوده که ما دختران در امتحان شرکت کنیم. آنان از زنان آگاه و باسواد ترس دارند، از همین‌رو این حیله‌ها را به کار می برند. زمانی که درمورد امتحانات اعلام کردند، به انترنیت دسترسی نداشتم و بی‌خبر ماندم و در امتحان شرکت نکردم. من و چندین دختر دیگر که با عین سرنوشت سردچار استیم، بارها مراجعه کردیم ولی فایده‌ای نداشت. آخرین گپ شان این بود که دیگر امتحان اخذ نمی‌کنند و این مشکل شماست که در امتحان غیرحاضر بودید و نه ما.»
هر سه مصاحبه‌شونده بر این نکته پافشاری می‌کردند که چقدر طالبان بخواهند که زنان را از جامعه دور ساخته و بی‌سواد نگه‌دارند، به همان اندازه در برابرش ایستادگی خواهند کرد. چون اغلب تعهد کرده‌اند که در کورس‌های خانگی و مخفی درس خود را ادامه دهند. و این رسم ایستادگی علیه استبداد و زن‌ستیزی را از خواهران کورد، ایرانی و افغان خود آموخته‌اند.