بهاران لهیب

 

کابل - سلسله احمدی وکیل مدافع و مشاور حقوقی که با حاکمیت دوباره‌ی طالبان، کار و آزادی‌های نسبی خود را از دست داده و این مسئله باعث شد تا وی را مانند تعدادی دیگر زنان به جاده‌های کابل بکشاند و صدای اعتراض بلند نماید.

در این روزها تعداد زیاد از زنان و مردان آگاه به خاطر تقبیح وضعیت حاکم در افغانستان کارزاری را به راه انداخته‌اند، تا باشد از این طریق نقض حقوق بشر را در کشور افشا نمایند و به طالبان فشار بیآورند.

سلسله احمدی که یکی از برنامه‌ریزان این کارزار است، می‌گوید: «متأسفانه با آمدن طالبان، وکلای زن به کار خود ادامه داده نتوانستند. کمپاینی را‌ که راه‌اندازی کردیم به این معنی نیست که ما زنان حضور خود را بر جهانیان ثابت بسازیم و این که ما نیروی‌های تاثیرگذار اجتماعی و سیاسی هستیم. با توجه به آینده‌ی تاریک، سیاه و ظالمانه‌ی این رژیم که به اساس بازی‌های استخباراتی به روی صحنه آمدند و مردم افغانستان را به گروگان گرفته‌اند، خطر جدی به همه‌ی جوامع است. بابت این، تعداد زیادی از مردم به کارزار پیوسته‌اند تا زنان افغانستان را حمایت کنند. مردم به این دلیل به این کارزار پیوسته‌اند که از حقوق شهروندی،‌ ابتدایی و اساسی‌شان محروم شده‌اند. امروز شاهد بدترین وضعیت زنان هستیم، امروز دختران ما حق آموزش، تحصیل و کار را ندارند.»

 

«زنان امروز یاد گرفته‌اند که برای رسیدن به خواسته‌های شرعی خود مبارزه کنند»

سلسله در ادامه‌ی سخنان خود خطاب به نیروها و افراد آگاه ‌می‌‌گوید: «به حمایت از زنان افغانستان به این کمپاین بپیوندید و با ما همصدا شوید. دوازده ماه از ورود گروه طالبان به افغانستان می‌گذرد. قوانین سختگیرانه و ضد بشری، بازداشت زنان، جستجوی خانه به خانه، سانسور آزادی بیان، سرکوب اعتراضات زنان، نقض آزادی فردی و حجاب اجبار را  پیش می‌برند.»

وی ادامه می‌دهد: «به باور من نسل امروز نسل اگاه است، به ویژه زنان امروز، زنان اگاهی هستند که می‌دانند و یاد گرفته‌اند که برای رسیدن به خواسته‌های شرعی خود مبارزه کنند. اما با تداوم حاکمیت گروه طالبان وضعیت و آینده‌ی زنان وطنم روشن نیست.

این وضعیت مایه‌ی نگرانی ما زنان است. دانش‌آموزان بالاتر از صنف ششم حق ادامه تحصیل ندارد، کارمند زن در دولت اجازه‌ی کار ندارد، نوعیت پوشش ما را آنان تعیین می‌کنند، در کجای اسلام چنین موضوعات آمده است؟ که طالبان داد می‌زنند. اگر کسی از حکومتی اسلامی‌شان انتقاد کند، سرمی‌برند. مگر در نظام اسلامی چنین بوده؟ زنی به حضرت عمر انتقاد و تشویق شده و حتا در غزوات هم شرکت داشته است، یا ملکه بلقیس که از اندیشمندیش در قرآن یاد شده، یا بی‌بی خدیجه که در بخش اقتصادی کار می‌کرد، دختران حضرت شعیب در بیرون از خانه کار می‌کردند و همچنان اخلاق رسول‌الله عفو و صلح بود نه کشتار، اسلام ناجی زن بود و است تحت سیطره‌ی نام اسلام این چه حرف‌هاست؟»

 

سلسله سخنان خود را چنین جمعبندی می‌کند: «امروز افغانستان به خاطر آرایش و لباس زنان عقب‌ نمانده، بلکه به خاطر جهل و باز داشتن زنان از تحصیل به قهقرا رفته است. فقر مردم ما را حلق‌آویز نموده، بنا با مشاهده هر روز نظام طالبان را رو به زوال و انحطاط می‌بینم.

پیام من به مردان و زنان آگاه افغانستان وجهان اینست که زنان افغانستان را حمایت کنید نه به حکومت مطلق العنان بگوید.

این عسرت و صعب را پایانی است اگر متحد باشیم!»