رفیف اسلیم

غزه - دنیا امل اسماعیل محقق تأکید کرد که زنان در ایران ثابت کرده‌اند که سابقه‌ی طولانی در دفاع از حقوق خود دارند، انقلاب و مطالبات آن‌ها بیهوده نبوده و قادر به ایجاد تغییر در کشور هستند. حتی اگر بهایی که می‌پردازند از دست دادن جانشان باشد.

دنیا امل اسماعیل نویسنده و محقق توضیح داد که واقعیت زنان در ایران و روژهلات کوردستان دو مرحله‌ی اساسی و حساس را پشت سر گذاشتند، یعنی مرحله‌ی دولت‌سازی که توسط رضاشاه در سال ١٩٢۵ تأسیس شد و طی آن دولت بر کشف حجاب و اتخاذ رویکردی تکیه کرد که زنان را از همه‌ی محدودیت‌های تحمیلی رهایی بخشد و مرحله‌ی دوم در سال ١٣۵٨ که به مرحله‌ی فقیه معروف شد، یعنی زمانی که خمینی پس از به حکومت رسیدن برخلاف اجداد ایرانی‌اش، حجاب را که به آن «چادر» می‌گویند، بر زنان تحمیل کرد و کسانی که از آن استفاده نمی‌کردند، مجازات و زندانی شدند و حکومت را به نظام اسلامی بازگرداند.

دنیا امل اسماعیل گفت: «پس از قتل ژینا امینی همه فکر می‌کنند که پلیس اخلاق به تازگی به وجود آمده است، اما دستگاه پلیس اخلاق از زمان به حکومت رسیدن جمهوری اسلامی در ایران تأسیس شد تا متخلفان قانون پوشش یا کسانی را که لباس‌های نامناسب می‌پوشند، بازداشت کنند.»

دنیا امل اسماعیل معتقد است که این دو مرحله عدالت را در مورد زنان رعایت نکرد و باید به آن‌ها حق آزادی انتخاب داد، زیرا زنان اراده‌ی کامل برای تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت بدن خود دارند و هیچ قانونی وجود ندارد که این امر را تحمیل یا انکار کند، به خصوص که چندین مدل از زنان محقق، پدیدآورنده و روشنفکر ظهور کرده‌اند که توانایی خود را در تصمیم‌گیری ثابت کرده‌اند، که نشان می‌دهد زنان در ایران برای پیشرفت خود تلاش زیادی کرده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: پس از گسترش اندیشه و فلسفه‌ی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان و پذیرش ایدئولوژی آزادی زنان به عنوان یک شهروند دارای حقوق و تکالیف کامل و به دلیل اندیشه‌های روشنگرانه‌ی وی که به زنان چشم‌انداز روشنفکری لیبرال را آغاز کرد. زنان ایرانی شروع به سازماندهی خود در گروه‌هایی کردند، مانند انجمن‌های زنان که ایده‌ی مقاومت مسالمت‌آمیز و نقش دانش برای پیشرفت زنان را پذیرفتند.

وی خاطرنشان کرد: در نتیجه زنان در ایران و روژهلات کوردستان شجاعت خود را برای طرح مسائل مختلف نشان دادند و حتی ترسی که بر آن‌ها حاکم بود از بین رفت تا رهبر بسیاری از اعتراضات شوند تا مقامات را برای اعطای حقوق خود به منظور بهبود شرایط زندگی خود با اصلاح قوانین به مستند‌سازی این تغییرات به طور قاطع مانند گذشته تحت فشار قرار دهند.

به گفتەی دنیا امل اسماعیل، زنان شروع به سازماندهی خود در نهادهایی برای دفاع از حقوق زنان کردند و همچنین به تحقیق در مورد وضعیت زنان در ایران و چگونگی پیشرفت آن‌ها پرداختند و به آموزش زبان و توجه به مسائل اجتماعی علاقه مند شدند. فعالیتی که با پیگیری واقعیت خانواده و زنان و حمایت و کمک به آنان در جهت آمادگی برای یک زندگی شایسته و رفع نیازهای او می‌باشد.

دنیا امل اسماعیل خاطرنشان می‌کند که این فعالیت‌های اجتماعی به مذاق مقامات خوش نیامده است، بنابراین آن‌ها شروع به آزار و اذیت، دستگیری و ممانعت از ایفای نقش‌های اجتماعی کردند و این نقش‌ها به سیاست تبدیل شد که از طریق آن شروع به رهبری اعتراضات عمومی و تظاهرات مسالمت‌آمیز کردند. در خیابان‌ها حقوق کامل خود را مطالبه می‌کنند و نقش خود را در ساختن کشور و توسعه‌ی توانمندی‌های جامعه به آن‌ها می‌دهند.

همان‌طور که دنیا امل اسماعیل توضیح داد شاخص‌های متعددی نشان دهنده‌ی پیشرفت جنبش فمینیستی ایران است، از جمله ظهور سینما که به موضوعات مختلف می‌پردازد، رنج‌ها و تجربه‌های خاص زنان ایرانی را روشن می‌کند و اخیراً چندین جایزه‌ی بین‌المللی در جشنواره‌ی کن فرانسه کسب کردند.

دنیا امل اسماعیل در پایان سخنان خود تأکید کرد که زنان ایرانی قوی هستند و ثابت کرده‌اند که سابقه‌ی طولانی در دفاع از حقوق خود دارند و آن خواسته‌ها بیهوده نبود بلکه با علم و دانشی که آن‌ها از طریق توسعه و آموزش خود ساخته‌اند همراه بود. بنابراین دور از انتظار نیست که چندین تحول در کشور ایران اتفاق بیفتد و این تغییرات متعدد در کشورش به او امکان دهد با عزت زندگی کنند، حتی اگر بهایی که می‌پردازند از دست دادن جانشان باشد.