دلال رمضان

حسکە-  عزیزه نایف، معلولیت جسمی‌اش، مانع از تحقق و دستیابی بە رؤیایش نشد و با حضور روی صحنه تئاتر، مرزهای ترس و نگاه کلیشه‌ای جامعه را شکست.

کوتاهی قد افراد که یکی از انواع معلولیت جسمی محسوب می‌شوند، به دلیل عواملی همچون اختلال رشد، سوءتغذیه، عوامل ژنتیکی و کم‌کاری تیروئید ایجاد می‌شوند. این افراد اغلب از نگاه تحقیرآمیز جامعه رنج می‌برند و این منجر به انزوا و گوشه‌گیری آنها می‌شود.طبق گزارش‌‌ها بسیاری از آنها در زندگی روزمره با بی‌توجهی، حاشیه‌نشینی، زورگویی و محرومیت از حق تحصیل و اشتغال روبرو هستند که این وضعیت روحیشان را بدتر می‌کند.

عزیزه نایف ۳۵ ساله، با اشارە بە مشکلات و سختی‌هایی که در دوران کودکی متحمل شده است، بیان کرد: همکلاسی‌هایم همیشه مرا مسخرە می‌کردند و نگاه‌های مردم باعث می‌شد احساس کنم موجودی عجیب هستم.

او با اشارە بە زورگویی‌هایی کە باعث شدە علیرغم علاقه‌اش به تحصیل، مدرسه را ترک کند، گفت: نگاه‌های ترحم‌آمیز مردم مرا به انزوا و گوشه‌گیری کشاند، جز شب‌ها از خانه بیرون نمی‌رفتم اما معلولیتم مانع دستیابی بە آرزوهایم نشد و  خانواده و دوستان با توجە بە علاقەم مرا به بازیگری تشویق کردند تا بتوانم مشکلات را پشت سر گذاشتە و از وضعیت روحی نامناسب خارج شوم.

عزیزه نایف، می‌گوید ملحق شدن به گروه تئاتر تولهدان در مرکز «الخابور للثقافة والفنون» شهر حسکه در شمال شرق سوریه در سال ۲۰۱۳ برای او آغازی دشوار بوده است.

عزیزە نایف در ابتدا احساس می‌کرده که بازیگری برای یک زن کاری ناپسند است و به سختی می‌توانسته در برابر تماشاگران نقش‌آفرینی کند. اما بعدها دریافت که این دیدگاه‌ها حاصل زورگویی و حاشیه‌رانی اجتماعی بوده‌اند. او اکنون معتقد است که حق دارد به علاقه‌مندی خود به بازیگری بپردازد و آن را علناً انجام دهد.

او پس از بازی در چندین نمایش توانسته است ترس‌ها و واهمه‌های ناشی از نگاه منفی جامعه نسبت به حضور یک زن روی صحنه را مغلوب کند. به گفته عزیزە نایف، او توانسته با اراده قوی، ترس‌ها و نگاه‌های منفی که از کودکی تاکنون همراهش بوده‌اند را پشت سر بگذارد و اعتماد به نفس خود را بازیابد. او می‌گوید: حمایت خانواده و دوستانش در مرکز الخابور نیز  طی این مسیر کمک کننده بوده است.

عزیزە نایف معتقد است آگاه‌سازی جامعه در مورد مشکلات افراد دارای معلولیت، برای جلوگیری از حاشیه‌رانی آنها و تشویق به همکاری با دیگران ضروری است، وی خواستار حمایت‌های روانی و پزشکی از این افراد است، چرا که آنها بیش از دیگران در معرض زورگویی و طردشدن قرار دارند.

عزیزه نایف می‌گوید:  توانسته است بر زورگویی ، ترس و معلولیت جسمی‌اش غلبه کند و آن را بپذیرد. او معتقد است معلولیت در ذهن و فکر است نه بدن، و ارزش او در تلاش‌ها و کارهایش است نه قد و قامتش. به گفته عزیزە نایف، او اولین نمایش خود را با عنوان «مهر زن» در نقش مادر  و بە مناسبت روز جهانی زن اجرا کرده است. او به ترس و وحشت زیادی که هنگام حضور یافتن بر روی صحنه در برابر تماشاگران داشته، اشاره می‌کند و می‌گوید وقتی روی صحنه رفتم، از شدت ترس حتی به کسی نگاه نکردم اما پس از پایان نمایش، تشویق مردم و دوستانش برای ادامه فعالیت وی را تشویق کرد چند روز بعد نمایش بعدی خود را به مناسبت عید نوروز اجرا کند.

عزیزه نایف بازیگر سوری، می‌گوید: نمی‌تواند شادی‌اش را از تحقق رؤیای کودکی‌اش در بازیگر شدن توصیف کند. او همیشه آرزو داشته در برابر تماشاگران بایستد و نمایش‌های جذابی اجرا کند.

عزیزە نایف توضیح می‌دهد که امروز و پس از ده سال، در جشنواره‌ها و نمایش‌های مختلفی در سطح شمال و شرق سوریه شرکت می‌کند و چندین جایزه هنری رتبه اول را کسب کرده است. او همچنین در فیلم‌های کوتاه و بلندی من جملە فیلم «نمی‌خواهم تشنه بمانم» و همچنین در ویدیو کلیپ‌های آهنگ‌های فولکلوریک بازی کرده و اکنون مشغول آموزش خوانندگی، بازیگری و رقص فولکلوریک به کودکان است.

عزیزه نایف افسوس می‌خورد که تحصیلاتش را در مقطع ابتدایی رها کرده است، هرچند اکنون به زبان‌های عربی و کوردی مسلط است. او از والدین می‌خواهد فرزندان معلول خود را به مشارکت در جامعه تشویق کنند و حمایت‌های معنوی و روانی لازم برای آنها فراهم کنند.

عزیزە نایف می‌گوید: معلولیت ارادی نیست و نباید مانع آرزوها و رؤیاها شود. او تأکید می‌کند همه باید استعدادهایشان را پرورش دهند، به ویژه زنان که باید اراده‌ای قوی داشته باشند.

وی با امید بە اینکە بتواند  در آینده به کارگردانی فیلم و تئاتر بپردازد و در عرصه هنری شناخته شود، می‌گوید: امروز خود را بیشتر دوست دارد و دیگر نمی‌پرسد چرا اینگونه به دنیا آمده است، شاید این دلیل موفقیت و تحقق رؤیایش باشد.