روبارین بکر

حلب- انقلاب نوزدهم ژوئیه که در سال ۲۰۱۲ میلادی در نواحی شمالی و شرقی سوریه آغاز گردید، موجب تقویت روحیه همزیستی مسالمت‌آمیز و تحکیم همبستگی میان تمامی طیف‌های آن منطقه شد. این جنبش انقلابی به سبب مشارکت چشمگیر زنان، تحت عنوان "انقلاب زنان" شهرت یافته است. سیستم اداری منحصر به فرد این انقلاب، که به عنوان الگویی نوین در منطقه خاورمیانه مطرح گردیده، آن را از سایر جنبش‌ها متمایز می‌سازد. این نظام اداری بر مبنای فلسفه ملت دموکراتیک بنیان نهاده شده است که هدف آن ایجاد جامعه‌ای اخلاق‌مدار و سیاسی می‌باشد. این فلسفه، تضمین‌کننده آزادی زنان و حفاظت از محیط زیست نیز به شمار می‌رود.

با گذشت دوازده سال از وقوع انقلاب نوزدهم ژوئیه، که نقطه آغاز آن در شهر مقاوم کوبانی و در میان درگیری‌ها و منازعات منطقه‌ای شکل گرفت، نقش محوری زنان در این جنبش انقلابی بر موفقیت و تحقق اصول بنیادین آن تأثیری عمیق بر جای نهاد. به گونه‌ای که شعله‌های این انقلاب به تمامی نواحی شمالی و شرقی سوریه گسترش یافت.

مقارن با دوازدهمین سالروز آغاز انقلاب نوزدهم ژوئیه، هیفین سلیمان، ریاست مشترک شورای محلات شیخ مقصود و اشرفیه، اظهار داشت: این انقلاب عامل اصلی همبستگی میان مردم و طیف‌های مختلف منطقه شمالی و شرقی سوریه محسوب می‌گردد. از طریق این جنبش، زنان توانستند جایگاه خویش را در تمامی عرصه‌های حیات اجتماعی به اثبات رسانند. علاوه بر این، زنان در خاتمه بخشیدن به ستم، استبداد و تفکر مردسالارانه‌ای که سالیان متمادی بر آنان حکمفرما بود، نقشی فعال ایفا نمودند.

وی در ادامه افزود: زنان در این انقلاب به الگویی جهانی مبدل گشتند، این مهم از طریق موفقیت‌ها و دستاوردهای چشمگیر آنان در تمامی عرصه‌ها، به ویژه در حوزه نظامی، محقق گردید. زنان با فداکاری جان خویش، در راستای حفظ دستاوردهای انقلاب و صیانت از اصول آن در برابر تهاجمات و تعرضات، گام برداشتند. این مهم از طریق نیروهای نظامی مختص زنان به انجام رسید که در صفوف آن، مبارزانی همچون آرین میرکان حضور داشتند. آرین میرکان با اقدامات خود، موازنه سیاسی را در کوبانی هنگام هجوم مزدوران داعش دگرگون ساخت. علاوه بر وی، صدها مبارز دیگر نیز جان خود را در راه حراست از سرزمین و حفظ کرامت مردمشان فدا نمودند.

وی در ادامه اظهار داشت: این انقلاب به واسطه مشارکت فعال زنان، خصوصیات و الگویی متمایز از سایر جنبش‌های انقلابی به خود گرفت. زنان به جایگاه تصمیم‌گیری ارتقا یافتند و اکنون این برهه تاریخی مهم و در عین حال بحرانی را هدایت می‌نمایند. به همین سبب، مشاهده می‌کنیم که آنان بیش از پیش هدف تعرضات دشمنان و نیروهای فرصت‌طلبی قرار گرفته‌اند که در تلاشند تا اراده زنان را در هم شکسته و موقعیت آنان را در این انقلاب تضعیف نمایند.

وی بیان کرد: ساکنان منطقه شمالی و شرقی سوریه با تمامی اقشار خود در مقابل سیاست‌های مستبدانه دشمن، اتحاد و انسجام خویش را حفظ می‌نمایند. این امر به ویژه پس از آن تقویت گردید که دریافتند طرح ملت دموکراتیک، که انقلاب نوزدهم ژوئیه بر مبنای اصول آن شکل گرفت، مطلوب‌ترین راهکار جهت تحقق همزیستی مسالمت‌آمیز میان تمامی گروەهای جامعه می‌باشد.

 

 

هیفین سلیمان در خاتمه سخنان خویش، از کلیه گروه‌ها و طرف‌های درگیر در منازعات سوریه و خاورمیانه دعوت به عمل آورد تا پیرامون طرح ملت دموکراتیک گردهم آیند. چون این طرح و اصول بنیادین آن در مقابل نابودی ملت‌ها و سیاست‌هایی که علیه ملل دموکراتیک در سرتاسر جهان طراحی و اجرا می‌گردد، ایستادگی خواهد کرد.

 

 

از دیگر سو، فهمیه حمو، هماهنگ‌کننده کنفرانس ستار در محلات شیخ مقصود و اشرفیه در شهر حلب، ضمن تهنیت انقلاب نوزدهم ژوئیه، چنین اظهار داشت: ما وقوع این انقلاب را به تمامی شهدای راه آزادی، مبارزان حاضر در میادین نبرد و جبهه‌ها، و کلیه مردم منطقه شمالی و شرقی سوریه که از ابتدای این جنبش انقلابی، متحدانه علیه نظام سرمایه‌داری مستبد و سرکوبگر به پا خاستند، تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم.

وی در خصوص سیاست‌های اعمال شده علیه طیف‌های منطقه شمالی و شرقی سوریه پیش از وقوع انقلاب نوزدهم ژوئیه، چنین بیان داشت: آنها از هیچ گونه حقی در زمینه زبان، هویت و حتی موجودیت خویش برخوردار نبودند. حکومت دمشق سیاست تک پرچم، تک ملت، تک مذهب و تک دین را تحت عنوان دولت عربی سوریه بر همگان تحمیل می‌نمود. لیکن با آغاز انقلاب نوزدهم ژوئیه، هر طیف به حقوق، دین، زبان و هویت خویش دست یافت و بر مبنای اصول دموکراسی، عدالت و برادری ملل، با یکدیگر متحد گردیدند. نمونه بارز این امر را می‌توان در محلات شیخ مقصود و اشرفیه در شهر حلب مشاهده نمود، جایی که ساکنان آن از ابتدای انقلاب تا به امروز متحد گشته‌اند تا نام مقاومت شیخ مقصود را در صفحات تاریخ ماندگار سازند."

فهیمه حمو در خصوص سازماندهی جامعه و گروەها و طیف‌های  موجود در منطقه شمالی و شرقی سوریه در قالب انقلاب، چنین تشریح نمود: با شروع انقلاب، مردم از تمامی طیف‌ها، از جمله ساکنان شیخ مقصود و اشرفیه، برای سازماندهی خویش در نهادها و کمون‌ها اقدام نمودند. این تشکل‌ها به مکانی جهت گردهمایی، سازماندهی و کسب آموزش‌ها به شیوه‌ای دموکراتیک و عادلانه مبدل گشت. علاوه بر این، زنان خود را در کلیه مراکز و نهادهای این جنبش انقلابی سازماندهی کردند و به همین سبب، این انقلاب به عنوان انقلاب زنان شهرت یافت.

در خاتمه سخنان خویش، فهیمه حمو به تعرضاتی که زنان را هدف قرار داد اشاره نمود و چنین بیان داشت: زنان در جریان انقلاب نوزدهم ژوئیه به افرادی با تفکری آزاد، اراده‌ای استوار و رهبرانی در صفوف این جنبش انقلابی مبدل گشته‌اند. به همین سبب، آنان به طرق و وسایل گوناگون از سوی نیروهای اشغالگر ترکیه و سایر گروه‌هایی که از قدرت و اراده زنان هراس دارند، مورد تعرض قرار می‌گیرند. هدف این نیروها در هم شکستن اراده قوی زنان و نابودی تفکر آزاد و دموکراتیک ایشان می‌باشد.

 

 

میاده عربو، عضو شورای عمومی حزب اتحاد دموکراتیک در شهر حلب، چنین اظهار داشت: دستاوردهای انقلاب نوزدهم ژوئیه شامل مقابله با قدرت نظام سرمایه‌داری و رفع حاشیه‌نشینی و طردی بود که ساکنان منطقه سالیان متمادی از آن متأثر بودند. این جنبش انقلابی دموکراتیک، مروج برابری، همزیستی مسالمت‌آمیز و برادری ملل بوده و مورد استقبال گسترده تمامی طیفـ‌های منطقه شمالی و شرقی سوریه قرار گرفت. از شاخص‌ترین این دستاوردها می‌توان به اعلام اداره خودمدیریت و اجرای نظام ریاست مشترک اشاره نمود. زنان به نحو چشمگیری در این انقلاب مشارکت داده شدند و جایگاه خویش را در کلیه عرصه‌ها اعم از سیاسی، نظامی و دیپلماتیک به اثبات رساندند. علاوه بر این، مراکز تخصصی جهت سازماندهی زنان، ارتقای آگاهی انان در تمامی ابعاد و حمایت از آنان در مقابله با سیاست‌های نظام سرمایه‌داری تأسیس گردید.

میاده عربو در خاتمه سخنان خویش چنین بیان داشت: زنان با تفکر اقتدارگرا و نظام پدرسالاری که در جامعه‌ای مقید به سنن کهن بر آنان حاکم بود، به مقابله برخاستند. وی همچنین از سرمایه‌داری و قدرت متأثر بوده و نظام‌های حاکم از طریق سیاست‌های مستبدانه و افراطی خود بر آنان تسلط داشتند. لیکن انقلاب نوزدهم ژوئیه مسیر را برای زنان گشود تا جایگاه و نقش خویش را در جامعه به اثبات رسانند.

وی همچنین تأکید نمود که این جنبش انقلابی، نقطه عطفی برای همبستگی مردم و طیف‌های گوناگون در راستای بنای سوریه‌ای دموکراتیک و غیرمتمرکز بود که در آن، همگان با تنوع قومی، مذهبی و زبانی خویش در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.