۹۰درصد مردم افغانستان در فقر به سر می‌برند
۹۰درصد مردم افغانستان در فقر بسر برده، قدرت گرفتن دوباره‌ی طالبان و آواره‌گی مردم وضعیت آنها را از لحاظ اقتصادی دو چندان وخیم‌تر کرده است.
بهاران لهیب
کابل - مردم افغانستان را می‌توان در مدت بیست سال از لحاظ اقتصادی به سه بخش تقسیم نمود. گروه اول: افراد پولدار که شامل مقامات بلند رتبه‌ی دولتی، جنگسالاران، مسئولان ان‌جی‌اوها، مافیای مواد مخدر بودند. در جریان حاکم شدن طالبان اکثریت‌شان کشور را با سرمایه‌ی هنگفتی ترک کردند.
گروه دوم: افراد با گرفتن حقوق ماهانه زندگی را پیش می‌بردند. بعضی‌ها که حقوق خوب ماهانه می‌گرفتند، کمی پسانداز می‌کردند و تعداد زیاد هم حقوق ماهانه‌ی‌شان در حدی بود که زندگی از حد متوسط پایین‌تر را با پیش می‌برند و فعلا هیچ پس‌اندازی ندارند. این گروه حالا در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌برند.
گروه سوم: افراد کسبه‌کار که زندگی روز مزد دارند هرچه به دست می‌آوردند با آن زندگی بخورنمیر را پیش می‌برند. این گروه اکثریت جامعه را تشکیل می‌دهند. هیچ وقتی قادر به پسانداز کردن نشدند و حالا در بدترین شرایط اقتصادی به سرمی‌برند.
با قدرت گرفتن دوباره‌ی طالبان همه‌ی سیستم دولتداری برهم خورد. دولت قبل افغانستان هم یک ماه حقوق ماهانه‌ی کارمندان ملکی پرداخت نکرده بود و در دو ماه که طالبان در قدرت هست هیچ حقوقی به آنان داده نشده است.
در دوران حکومت اشرف غنی حقوق کارمندان دولتی و خصوصی از طریق بانک‌ها پرداخت می‌شد و حالا که سیستم بانکی در افغانستان در حال فروپاشی است، در کنار سردرگمی‌های دیگر مردم، عده‌ی زیادی دنبال پسانداز ناچیز خود در بانک‌ها هستند. برای بدست آوردن پول از بانک باید روزها وساعت‌ها در پشت بانک‌ها منتظر بمانند و در اخیر فقط تا حدود بیست‌هزار افغانی در هفته می‌توانند به دست بیاورند.
افغانی ضیا زنی است که در وزارت دفاع به صفت آشپز و صفاکار ایفای وظیفه می‌نمود.
وی هم بخاطر چند افغانی که در بانک دارد روزها پشت دروازه‌ی بانک‌ها سرگردان است. وی می‌گوید: «با آمدن طالبان خانه‌نشین شدم، در وضعیت بد اقتصادی به سرمی‌برم، برای خوردن در خانه چیزی نداریم.»
پسر افغانی هم کارمند دولت بود. این پسر و مادر بیشتر از سه ماه می‌شود که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند. آنان دیگر قادر به سرپرستی از خانواده‌ی هشت نفره‌ی خود نیستند.
افغانی می‌گوید: «در خانه‌‌ی کرایه‌ای زندگی می‌کنم که هشت‌هزار افغانی کرایه می‌پردازم. مجبور هستم خانه را رها کنم و جایی برای خیمه زدن به خود پیدا نمایم.»
هزاران فامیل مانند افغانی با فقر و نداری وحشتناک در افغانستان دست و پنجه نرم می‌کنند و وقتی نان شب پیدا کردند نمی‌دانند فردا چگونه شکم‌شان را سیر کنند.