MİHRİBAN SELAM KAKAYİ

Helepçe - Halepçe’de 34 yıl önce gerçekleşen katliamdan bugüne binlerce trajik hikaye anlatıldı. Halepçe'nin acısı, hikayelerini ve anılarını anlatmakla iyileşmedi, çünkü insanlarda derin yaralar bırakan ve acılarını hale taze bırakan bir çok şey yaşanmıştı. 16 Mart 1988'de Halepçe'de Baas rejiminin düzenlediği kimyasal saldırıda binlerce kişi yaşamını yitirdi, binlercesi göç etti ve yüzlerce insanın akıbeti hala bilinmiyor. Akıbeti bilinmeyenlerden biri de Esmer Ferez Kowêx. Saldırısı sırasında hamile olan Esmer Ferez Kowêx’in hikayesini ablası Soran Ferac Kowên anlattı.

 “Hamileliğinin son aylarıydı”

Soran Ferac Kowêx, ablasından üzüntüyle söz ediyor ve şunları söylüyor: “Ablamın iki kızı ve bir oğlu vardı ve hamileliğinin son aylarını yaşıyordu. Bu mahallede hepimiz birbirimizi tanırdık ve ablamın evi mahallemizin başındaydı. Kimyasal nedeniyle herkes bodrum katına yerleşmeye gitti. Halepçe her gün bombalanıyordu. Baas rejiminin Halepçe'nin çevresini ve dağlarını bombalaması tüm vatandaşları da korkuttu. 16 Mart 1988'de savaş uçakları Halepçe'yi bombaladı, binlerce insan öldürdü, binlerce insanı yerinden, yurdundan edildi ve yüzlercesinin de akıbeti hala bilinmiyor.”

 “Mezarını da bulamadık”

Kız kardeşinin hamile olduğu için bodrumda zorluk çektiğini anlatan Soran Ferac Kowêx, “O zaman nerede olduğunu ve başına ne geldiğini bilmiyorduk. Herkes bir şeyler söylüyordu ve yaşadığına, şehit edildiğine, kaybolduğuna veya yaralandığına dair elimizde hiçbir kanıtımız yoktu. Sadece eşine mezarı olduğu söylendi ama mezarını da bulamadık” diye belirtiyor.

"Hasretle gözüm dönüşünde”

Soran Ferac Kowêx, kız kardeşi Esmer Ferez Kowêx’i anlatırken duygulanıyor ve sözlerine şöyle devam ediyor: “Kız kardeşim bizden büyüktü ve annemiz gibiydi. O benim için bir anneydi, saçımı tarardı, okul kıyafetlerimi giydirirdi. Hala hasretle gözüm dönüşünde. Hep bir çocuğun bulunduğunu söylüyorlar ama ben hala Esmer'in hamile olduğunu ve kapımızı çalmasını bekliyorum."

“Dut ağacı da Esmer’in yolunu gözlüyor”

Soran Ferac Kowêx, Enfal'ın çok zor olduğunu hatırlatarak, "Düşündüğümde hala nefesim daralıyor. Ablam bahçeye bir dut ağacı dikmişti ve bize ‘bir gün gelecek siz diyeceksiniz ki kız kardeşim bu ağacı dikmiş’ diyordu. Bu dut ağacı da bizim gibi hala Esmer'in yolunu gözlüyor” sözleri ile yaşadığı acıyı dile getiriyor.