Afganistan’da halk açlık sınırının altında yaşam mücadelesi veriyor

Afganistan’da Taliban ile birlikte kötüleşen ekonomik durumdan kaynaklı halk büyük acılar yaşıyor. Kimisi yiyecek ekmek bulamazken, kimisi ise nemli odalarda yaşamak zorunda kalıyor. Isınma sorunu ise çoğunun yaşadığı sorunların başında geliyor.

Afganistan – Taliban’ın ülke yönetimine el koymasıyla birlikte ülkede ekonomiden siyasete, toplumsal yaşamdan çalışma yaşamına kadar halk birçok sorunla yüz yüze bırakılmış durumda. Ekonomik krizin yaşandığı ülkede halkın hiçbir ihtiyacı karşılanmazken, halkın gelir düzeyinde de ciddi gerilemeler var.

Geçtiğimiz yaz ülkede deprem, sel, kuraklık gibi yaşanan doğal afetler nedeniyle insanların geçimlerini sağladığı hayvanlar telef olurken, ekinlerde büyük zarar gördü. Hayvanları, evleri ve topraklarından başka hiçbir şeyleri olmayan halkın şu an ki durumu ise içler acısı.

Halk ısınma sorunu yaşıyor

Kış mevsimiyle birlikte yağan yoğun kar nedeniyle uzak bölgeleri ve şehirleri birbirine bağlayan yollar kapanırken, aileler evlerini ısıtmak için kömür ve oduna ulaşamıyor. Afganistan'ın başkenti Kabil'de günde en az 20 saat elektrik kesintisi olurken, kış koşulları nedeniyle güneş enerjisinden de yararlanılamıyor. Ajansımız, Afganistan'da halkın çektiği acılara ve Taliban'ın kontrolündeki ülkedeki vahim duruma ışık tutmak için Afganistan'ın farklı illerinden kadınlarla röportaj gerçekleştirdi.

Çocuklar açlıktan ağlıyor

Kabil şehrinden olan Zehra Abdullah, eşinin kış koşulları nedeniyle işsiz kaldığını, yaz ayları olsa bile iş bulamadıklarını söylüyor. “Üç gün üç gece yiyecek bir lokma ekmeğimiz dahi yoktu” diyen Zehra Abdullah, en küçük çocuğunun iki yaşında olduğuna dikkat çekiyor. Zehra Abdullah, “Çocuklarım açlıktan artık ağlıyorlardı. Eşim yüksek bir maliyetle ve borç karşılığında bir arkadaşından un temin etti. Biz büyükler nadiren doğru düzgün yemek yeriz ancak çocuklara düzenli vermek zorundayız” sözleri ile yaşananları gözler önüne seriyor.

Nemli odada yaşıyorlar

Bamiyan kenti Afganistan'ın en soğuk eyaletlerinden biridir. Sakinlerinin çoğu sığır yetiştiricisi ile ilgilenirken, bazılarının da arazileri var. Arazilerde genellikle patates yetiştiriliyor ancak havaların soğuk olmasından kaynaklı hasadı yapılamıyor. Bamiyanlı yaşlı bir kadın, yaşadıklarını şu sözlerle özetliyor: “Ailem geçinemiyor ve bir arazimi bu nedenle satmak zorundayım. Şimdi oğlum ve eşiyle nemli bir odada yaşıyoruz. Halıları yok ve her gün komşunun evine ısınmak için gidiyorum çünkü eklem ağrılarım var."

Taliban halkın kazancına da el koyuyor

Kadınlardan Seema Noor'un ailesi de Parwan vilayetinde yaşıyor. Taliban ile birlikte yaşamlarının altüst olduğuna dikkat çeken Seema Noor'un, “Çocuklarım her gün Charikar'da el işi yaparak çalışıyor. Akşam eve döndüklerinde Taliban yollarını kesiyor ve ceplerindeki paranın yarısını alıyorlar. Eğer saklarlarsa paralarını şiddete maruz kalıyorlar” ifadelerinde bulunuyor.

Felçli çocuğunun maaşını alamadı

Gazni şehrinden başka bir kadın da yaşananları şu sözlerle aktarıyor: “Oğlum Afgan Ulusal Ordusu'nda müdavimdi ve arabalarına düzenlenen intihar saldırısında yaralandı. Şimdi felçli ve beş çocuğu var. Devletin ödediği maaşı almak için Kabil'e gittim ama Taliban ‘oğlun bizim düşmanımız’ diyerek parayı vermedi. Maddi durumumuz kötü olduğu için oğlum geçimimizi sağlamak için orduya katılmıştı.”