Müziğin dili, dini, ırkı yoktur ama sahneye çıkmanın cinsiyeti vardır desek bu söz belki de İran için yerinde bir tanımlama olabilir. Sahneye çıkamayan ancak şarkı söylemekten de yüreğinden geçenleri ezgilere akıtmaktan da geri durmayan Sarvasha M. “Şarkı söylediğimde yaşadığımı hissediyorum” diyerek yaşadığını hissetmekten vazgeçmemek için söylemeye de devam ediyor.

 

HİMA RAD

 

Sanandaj – Şarkı söylemeyi seviyorsak ve yüreğimizden geçen cümleleri bir ezgi ile buluşturup dillendiriyorsak ne alâ. Çünkü bunun bile aranan bir özgürlük olduğunu maalesef yüzümüze vuruyor halen erkek egemen kanunlar. Örneğin İran’da bir kadının tek başına sahneye çıkması halen yasak! Şarkı söylemeyi kendisini ifade biçimi olarak benimseyen ve “Şarkı söylediğimde yaşadığımı hissediyorum” diyen Sanandajlı Sarvasha M. müzik aşığı bir kadın. Kalbinden geçtiği ve umutla şarkılarını söylediğini belirten Sarvasha M. müziğe küçük yaşlarda başladığını ve kendisini bildi bileli şarkı söylediğini aktarıyor.

“Sanat özgür hissettiriyor”

Sarvasha M. müzik ile başlayan bağını ise şöyle özetliyor: “Çocukluğumdan beri şarkı söylüyorum. Okula gittiğimde okul korosuna girdim, elbette ilkin okul korosunda bize İran marşları öğretip söylettiriyorlardı fakat bu bile zevkli geliyordu. Kaliteli şarkı dinlemek benim hobim haline geldi. Müzik dinlemek ve şarkı söylemek hayatımın bir parçası oldu. Müzik yapmak istediğimde elbette hiç kimse beni cesaretlendirmedi ve hatta espri konusu oldum çünkü bir kadının İran’da tek başına sahneye çıktığı molla rejiminde görülmüş bir şey değil. Fakat ne olursa olsun, sanat ile sanatın herhangi bir dalı ile uğraşmanın özgür hissettirdiğini biliyorum...”

“Umarım tüm engelleri aşabilirim”

Henüz ilkokul sıralarında aşık olduğu şarkı söylemeyi bir türlü profesyonel olarak gerçekleştiremediğini söyleyen Sarvasha M. ancak umudunu da hiç kaybetmediğini kaydediyor. Okulu bitirdikten sonra şan eğitimi almak istediğini ancak toplumsal baskılar nedeniyle evlenmek zorunda kaldığını dile getiren Sarvasha M. evlendiği erkeğin de ailesinin baskıları nedeniyle müzik sanatı ile haşır neşir olamadığını söyledi. Şimdi çocuklarını eğitirken kendisini de bu konuda eğitmeye çabaladığını sözlerine ekleyen Sarvasha M. “Umudumu hiç kaybetmedim, umarım tüm engelleri aşabilirim” diyor.

Eş dost sohbetlerinde başladı müziğe

Ailesinin ve eşinin ailesinin tüm baskılarına rağmen kendisine bir enstrüman aldığını ve kendi kendisini eğittiğini kaydeden Sarvasha M. deyim yerindeyse “eş dost sohbetlerinde” sahneler almaya başlayarak sesini duyurabilmeye başladığını aktarıyor. Müziğe profesyonel adımlar atma gayretinin her seferinde baskılar nedeniyle engellendiğini dile getiren Sarvasha M. sözlerine şöyle devam ediyor: “Aslında burada kendimi de suçluyorum galiba çok fazla çabalamadım, şimdi çok daha iyi anlıyorum ki insan eğer çok istiyorsa yerine getirebilmek için mücadele de etmeli... Mücadele ederek zamanla Fajr Salonu’nda iki kez sahne aldım, ancak pandeminin ardından gelmesi ile arkasını getiremedim. Şimdi ise durmadan şarkı söylemeye devam ediyorum ve asla bırakmayacağım.”

Özgürce şarkı söyleyebileceği bir sahne hayal ediyor

Müzik ile bağını anlatırken büyük bir şevk ile bağlı olduğunun da altını çizen Sarvasha M. “Bugünden itibaren daha fazla deneyeceğim ve toplumsal kalıpları kırmak için mücadele edeceğim. Özgürce şarkılar söylediğim bir sahne hayal ediyorum, müzik yapmama karşı çıkan ailem, eşimin ailesi en ön sırada oturuyorlar ve beni tüm kalpleri ile dinliyorlar... İşte bu sahneyi yaratabilmek için daha çok söyleyeceğim” diyerek noktalıyor sözlerini ve bize kenti izleyerek içinden geçen bir ezgiyi söyleyerek veda ediyor Sarvasha M...