Her insanın yaşamında dönüm noktaları vardır. Hayatın mutluluk, sevinç veren yanları kadar acı ve hüznüyle de yüzleşir insan. Henüz çocuk yaşta annesini kaybetmiş olan ressam Şêrîn Xelef de yaşadıklarını ve hissettiklerini çizerek anlatıyor.  

NECAH MEÎŞ

Hesekê – Bir ressam, tüm duygularını çizerek toplumla paylaşabilir. Anne sevgisinden mahrum kalan Şêrîn Xelef, şahit olduğu tüm acıları ve sessizliğini resim çizerek dışa yansıtıyor. 39 yaşında olan Şêrîn Xelef, 3 çocuk annesi. 

Şêrîn Xelef, 2018’den bu yana Kuzey Doğu Suriye’nin Hesekê kentinde Kültür ve Sanat Komitesi bünyesinde çalışıyor. 15 yıl resim çizmekten uzak kalan Şêrîn, 2019 yılında resim ile arasında açılan mesafeyi kapatarak yeniden resim çizmeye başladı. Kurşun kalem kullanarak resim yapan Şêrîn Xelef, gelecekte resimlerini gösterebileceği bir sergi açmanın hayalini kuruyor. 

"Sessizliğimi kağıtların arasına sakladım"

Şêrîn, acılarını kimseye anlatmak istemediği için birikmiş tüm sessizliğini resim çizerek ortaya koyuyor. Annesinin sonsuzluğa gidişiyle başlayan yalnızlığında hissettiklerini şu şekilde anlatıyor: “Annem yaşama gözlerini yumduğunda çok küçüktüm. Annesiz büyümek çok büyük bir acı. Hala o acı yüreğimde. Kuzenimin ya da bir arkadaşımın annesini, kızlarının saçlarını örerken gördüğümde çok üzülür, kahrolurdum. Kendi kendime ‘Keşke annem sağ olsaydı da saçlarımı tarasaydı’ derdim. Ablam saçlarımı çokça tarardı ama anne gibi olmuyor. Çocukluğumda yaşadığım acılar ve şahit olduğum sorunlar, kendimi ve gücümü resim çizerek bulmama neden oldu. Daraldığım, zorlandığım zamanlarda kağıt ve kaleme sarıldım. Sessizliğimi kağıtların arasında sakladım. Resim yaptıkça birer dünya yarattığımı ve tüm acılardan sıyrıldığımı hissettim”

"Direncim ressamlıkta"

Okullarda yapılan sergilerde dikkatini çeken şey, çizdiği resimlerin güzelliği olmuş. Şêrîn Xelef o sürece dair düşündüklerini şu sözlerle ifade ediyor: “Okul sergilerine katılmaya başladım ve büyüdükçe direncimin resimden, ressamlıktan geldiğini anladım. 7. sınıftan itibaren resim çizmeye başladım ve gittikçe güzel resimler ortaya çıkardım. Okul sürecindeyken bile sadece kadın temalı resimler çiziyordum.”

"Ressamlığı bir arkadaş gibi büyütmeliydim"

2004’teki evliliğinden sonra 15 yıl resimden uzak kalan Şêrîn, tüm zorlanmalarına rağmen resme olan sevgisini unutamamış: “Anne olduğumda, tüm enerjimi çocuklarıma harcadım. Ancak resim çizmeyi de unutmadım. Göremediğim anne sevgisini çocuklarımdan esirgemek istemedim. Yine de çocukluğumun aşkı olan resmi bir tarafa bırakmış olmam bir eksiklikti. Bunu ciddi bir hata olarak görüyorum. Yani ressamlığı da bir arkadaş gibi büyütmeliydim ve daha ileri taşımalıydım. 15 yıl sonra, hala unutmamışken yeniden kalemi elime aldım ve çok güzel şeyler ortaya çıktı. Arkadaşlarım beni çokça eleştirdi. Bana hep ‘Yanlış yaptın; geçen 15 yılda böyle devam etseydin şu an kendine ait sergilerin ve atölyen olurdu’ dediler. İşte o an 3-4 resim çizdim. Ve yeniden başladı resim yapma serüvenim.”

"Üç boyutlu resimleri seviyorum"

Şêrîn Xelef, ileride bir atölye açmak istiyor ve ekliyor: “Çizimlerimi daha da geliştireceğim. Daha çok üç boyutlu resimlere ağırlık veriyorum. Evet, renkleri seviyorum ama kurşun kalemle kendimi ifade etmeyi daha çok seviyorum.”