Derken bir trafik ışığında başlayan körlük salgının arkasından, körlük salgını bütün kente, hatta bütün ülkeye yayılır ve hatta bütün dünyaya yayılır. Öncelikli olarak körler karantinaya alınırlar. Sonra ilk kör olanlarla temas edenler karantinaya alınırlar. Sonrasında karantinanın bir anlamı olmadığı anlaşılır. Herkes kör olmanın tadına bakacaktır çünkü. Ne yönetim kalır ülkede, ne de düzen; bütün körler karantinaya alınır. Hayal bile edilemeyecek bir kaos, pislik, açlık ve zorbalık hüküm sürmektedir artık. Yaşam durmuştur, insanların tek çabası, ne pahasına olursa olsun hayatta kalmaktır. Roman, kentteki akıl hastanesinde karantinaya alınan, oradan kurtulunca da birbirinden ayrılmayan, biri çocuk yedi kişiye odaklanır. Aralarında, bütün kentte gözleri gören tek kişi olan ve gruptakilere rehberlik eden bir kadın da vardır. Bu yedi kişi, cehenneme dönen bu kentte, hayatta kalabilmek için inanılmaz bir mücadele verir.

Tek bir kadındır tüm dünyayı görebilen. Herkesin kör olduğu bir dünyada görebiliyor olmanın işkencesini yaşayan kadın körlük salgını sona ermeyene kadar da hiç kimseye aslında gözlerinin gördüğünü söyleyemez. 1998 Nobel Edebiyat ödüllü Portekizli yazar Jose Saramago’nun  1995 yılında kaleme aldığı Körlük romanı dış dünyaya gözleri körleşen iç dünyaya doğru sancılı, acılı aydınlanmalarını konu alıyor.