Kirmanşah - Kirmanşah’ta 8’inci Zagros Bölgesel Engelli Tiyatro Festivali, 6-9 Aralık tarihleri arasında düzenlendi. Festivale, Doğu Kürdistan kentlerinden İlam, Sine, Hamedan, Loristan ve Kirmanşah’tan gruplar katıldı. Festivale, 87 tiyatro oyunu başvururken, oyunlardan 14’üne festivalde sahnelenme izni çıktı.

Grupların 5’i Kırmanşah’tan, 4’ü Sine’den, 3’ü İlam’dan katılırken Hamedan ve Loristan’dan da birer grup sahne aldı.

Festival, sahne tiyatrosu, sokak tiyatrosu, çocuk ve gençlik tiyatrosu, kukla tiyatrosu ve oyun yazarlığı gibi alanlarda düzenlenirken, festivale özel gereksinimli bireyler katıldı. Ayrıca, festival süresince katılımcılar için atölye çalışmaları ve seminerler de düzenlendi.

Festivalin dikkat çeken performanslarından biri, özel gereksinimli olan bir çiftin gösterisiydi. Birlikte birkaç yıldır sanatsal yaşamlarını devam ettiren sanatçılar Sudaabe Gholnama ve Zaniar Khayr, festivale dair ajansımıza konuştu.

Tüm grup üyelerimiz özel gereksinimli

Sudaabe Gholnama (28) tiyatro gruplarının tamamının özel ihtiyaçlı bireylerden oluştuğunu belirterek, şunları söyledi: “Yaklaşık iki yıldır tiyatro ile uğraşıyorum. Grubumuzdaki tüm üyeler engelli. Festivalde yer alan dört kişilik grubumuzda, engelli bireylerden oluşuyor. Tiyatro eserimiz, evliliklerinin başında Amerika'ya göç etmeye karar veren ancak bir dizi sorunla karşılaşan ve her defasında gitmekten vazgeçen bir çifti anlatan bir hikâyeydi.”

‘Toplumda var olmayı hedefliyoruz’

Zaniar Khayr Abadi, eşiyle birlikte oyunlarını sergilediklerini aktararak, özel gereksinimli bireylerin yaşam koşullarının zorluğu ve toplumun onlara nasıl baktığı hakkında şöyle konuştu: “Ben 2008 yılından beri tiyatro yapıyorum. Engelli tiyatrolarında ve diğer tiyatrolarda çalıştım. Kendimize, topluma ve işimizi izleyen herkese şunu kanıtlamak istiyoruz: ‘Evet, boyumuz ya da fiziksel durumumuz sorun olabilir, ama bu durumlar bizi yıldırmadı. Biz toplumda var olmayı ve kendimizi gösterebilmeyi hedefliyoruz. İçerisinde yaşadığımız toplum, durumumuzu anlamalı. Evet, bazı şeylerden mahrum olabiliriz ama bazı şeylere de sahibiz ve toplumsal olarak aktif olabiliyoruz. Bizim tek isteğimiz, insanların bize pozitif enerji vermesidir, böylece faaliyetlerimize devam edebiliriz.”