نزیهه بوسیدی

تونس - زنان تونس پس از تعلیق مفاد قانون اساسی و انحلال مجلس نمایندگان بیشترین آسیب را از بحران سیاسی متاثر شدند، اسماء صبری فعال جامعه مدنی و هماهنگ کننده پروژه انجمن کلام در مورد نقش جامعه مدنی، سازمان‌ها و انجمن‌های زنان در توسعه نقش زنان در کشوری که آزادی رو به کاهش است و حقوق زنان در خطر است، صحبت کرد.

نظر شما در مورد وضعیت زنان جوان در تونس چیست؟

وقتی مردم به کشور با وجود بحران‌ها و درگیری‌ها نگاه می‌کند، به خصوص پس از فروپاشی شرایط اقتصادی، امری که نسبت به قبل زندگی را دشوارتر کرده است، بیشتر جوانان تنها به یک چیز فکر می‌کنند و آن مهاجرت است، من در سال ۲۰۱۱ به انقلاب مردم کشور امیدوار شده بودم، اما امروز خیلی چیزها آزارم می‌دهد، هر چند برای حفظ دستاوردهای‌مان می‌جنگم، همه زنان جوان در تونس باید تشویق شوند تا در سازمان‌های جامعه مدنی شرکت کنند. زنان جوان باید ببینند که در اطرافشان چه می‌گذرد و راهی را برای زندگی جدید باز کنند.

از چه زمانی به عنوان یک فعال در جامعه مدنی شروع به کار کردید؟ با چه مشکلاتی مواجه شدید؟

تحصیل در دانشگاه را در سال ۲۰۱۱ آغاز کردم، سالی که جوانان بسیار مشتاق بودند که به انقلاب‌ها، احزاب و اتحادیه‌های کارگری بپیوندند. در آن زمان من در اتحادیه عمومی دانشجویان تونس فعال بودم و عضو دفتر بودم. سپس در سال ۲۰۱۵ کارم را در جامعه مدنی شروع کردم و پنج سال ادامه دادم. در این مدت در بسیاری از انجمن های پایتخت به صورت داوطلب فعالیت کردم و سپس در انجمن کلام مشغول به کار شدم. من از سال ۲۰۱۹ در انجمن کلام فعال هستم.

هدف من درک و حل مشکلات زنان به ویژه در جامعه بین المللی در رابطه با مشارکت آنها در سیاست و به طور کلی در بین مدافعان زنان از نظر حقوق بشر بود، من جامعه مدنی را از طریق جنبش «مانيش مسامح» آشنا کردم، ما در آن زمان جامعه مدنی نبودیم، یک گروه جوان بودیم که می خواستیم در جامعه موثر و فعال باشیم، ما با قانون مصالحه شروع کردیم و سپس روابطی را در جامعه مدنی ایجاد کردیم و آنها داوطلبانه بودند، کار داوطلبانه امروز در انجمن کلام را به روی من باز کرد.

آیا زنان جوان فعال در جامعه مدنی تحت فشار هستند؟

در واقع اکثر انجمن‌هایی که من در آنها شرکت می‌کردم وضعیت من را در محل کار درک می‌کردند، زیرا اکثر فعالیت‌ها را در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات انجام می‌دادیم و خانواده من بیشتر روی آنها کار می‌کردند. بسیاری از زنان جوان هستند که تحت فشار شدید خانواده خود هستند و می‌خواهند به انجمن‌های زنان بپیوندند. آنها حامیان اصلی من هستند. بنابراین، من از زنان جوان می‌خواهم که با وجود همه مشکلات، امید و فرصت‌هایی را که در اختیار دارند در استفاده کنند و به جامعه مدنی بپیوندند زیرا این به آنها کمک می‌کند تا آنچه را که در کشور اتفاق می‌افتد درک کنند و راه را باز کنند. ما از حقوق و آزادی‌های آنها محافظت می‌کنیم زیرا در غیر این صورت رویایی که ۱۲ سال پیش با آن زندگی کردیم ناپدید می شود.

به عنوان هماهنگ کننده انجمن کلام، مهمترین فعالیت ها و نتایج بدست آمده توسط انجمن چیست؟

انجمن کلام یک سازمان غیردولتی است که فعالیت خود را از سال ۲۰۱۵ در قالب یک جنبش فمینیستی آغاز کرد و سپس به انجمن تبدیل شد. یکی از مهمترین اهداف آن حمایت از حقوق زنان و مبارزه با خشونت و تبعیض جنسیتی است. اولین فعالیت آن در سال ۲۰۱۹ در استان الکف تونس برگزار شد. یکی از مهم ترین مسائل آزادی زنان بود و سپس روی پروژه «ما تهشیمشیم» کار کردیم. ما در حال حاضر با سازمان "آکسفام" در پروژه زنانه همکاری می‌کنیم و شرکای زیادی داریم زیرا این انجمن آزادی های فردی را در چارچوب پویایی فمینیستی گرد هم می‌آورد و شامل بیش از بیست انجمن می‌شود و هدف اصلی ما این است که نظرات خود را علی رغم اختلافاتمان به هم نزدی کنیم و همکاری داشته باشیم.

علیرغم انتقادات از انجمن، شما کمپینی را برای کمک به آفریقایی ها در تونس راه اندازی کردید. جزئیات بیشتری در مورد آن وجود دارد؟

به لطف همکاری ما با جامعه مدنی، ما دوستان زیادی در صحرای تونس در جنوب داریم و آنها از ما خواستند که به آنها کمک کنیم زیرا نمی‌توانستند که از خانه‌های خود خارج شوند. تونس یکی از امن ترین کشورها به حساب می‌آید، اما برخی از افراد هستند که محکوم به خانه نشینی هستند. به همین دلیل کمپین خیریه را راه اندازی کردیم. این کمپین حدود دوهفته به طول انجامید. تلاش می‌کنیم تا جایی که بتوانیم به خانواده‌های دارای فرزند کمک کنیم و انجمن درخواست کمک‌های مالی از قبیل پوشک و مواد غذایی کرد.

اقدامات انجمن برای مبارزه با خشونت علیه زنان چیست؟

یکی از مهمترین اقداماتی که انجمن برای حمایت از زنان و مشکلات آنها ارائه می‌دهد، مراقبت از زنانی است که خشونت را تجربه کرده‌اند، مانند شرکت دادن در فرآیندهای حمایتی که توسط سایر انجمن‌ها انجام می‌شود، شرکت در کمپین‌های آگاهی بخشی و ارائه سرپناه. ما برای زنانی که به دادگاه مراجعه می‌کنند، حمایت حقوقی و روانی ارائه می‌کنیم. تقاضای زیادی برای زنان قربانی خشونت وجود دارد، بسیاری از آنها خشونت جسمی و روحی را تجربه می‌کنند و این در بین گروه های بیکار در حال افزایش است.

نظر شما در مورد تصمیم لغو مجلس نمایندگان و تعلیق مفاد قانون اساسی چیست؟

ارتباط نزدیکی بین وخامت اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تونس به طور کلی وجود دارد. امروز در شرایط سیاسی زندگی می‌کنیم که در قدرت در دست یک نفر خلاصه می‌شود. تلاش‌های ما برای تصمیم گیری از طرف مردمی که برای دستیابی به آزادی و دموکراسی مبارزه می‌کنند و در رایزنی که برای لغو بندهای قانون اساسی منتشر شد نیز بی نتیجه ماند. امروز شورا، اداره و قوه قضائیه در انحصار مردان است. بنابراین ما به عنوان یک جامعه مدنی باید به خیابان ها برگردیم و با همین شور و شوق مبارزه کنیم. آزادی و حقوق زنان در خطر نابودی است و درصد حضور زنان در پارلمان، تنها۱۲ درصد است.

به نظر شما زنان برای بازپس گیری حقوق از دست رفته خود پس از انقلاب چه باید بکنند؟

ما از آغاز جنبش فمینیستی تونس هیچ سود یا ضرری ثبت نکرده‌ایم. اما امسال برای اولین بار ضایعه بزرگی به ثبت رسید که همان تغییر قانون انتخابات و اصل برابری در مجلس است. زیرا ماده یا فردی که باعث می‌شود این اصل را از دست بدهیم باعث می شود در آینده چیزهای دیگری را نیز از دست بدهیم. زنان خود را در جنگی خواهند دید که در آن نماینده‌ای ندارند که نیازها و حقوق آن‌ها را درک کند، مخصوصاً وقتی که زن‌ها دور میزهای تصمیم نشسته‌اند و فقط به عنوان نمایشی در آنجا هستند، این صحنه را هر روز در سایت رسمی ریاست جمهوری می بینیم و می‌بینیم.