استانبول- امروز ۲۷ فوریه، هیئت امرالی حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دَم)، برای سومین بار با رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، در زندان جزیره امرالی دیدار کرد.

در این سومین دیدار، احمد ترک، پروین بولدان، سری ثریا اوندر، تولای هاتیم‌اوغولاری، تونجر باقرخان، جنگیز چچک و فائق ازگور ارول حضور داشتند. همچنین سه زندانی، عمر حیری کنار، حمیلی ییلدریم و ویسی آکتاش نیز در این نشست شرکت کردند.

عبدالله اوجالان، هیئت امرالی و سه زندانی، بیانیه‌ای مشترک در امرالی منتشر کردند. از این بیانیه فیلم‌برداری شد، اما به هیئت ارائه نشد و تنها چند عکس از آن در اختیار آنان قرار گرفت.

اعضای هیئت امرالی پس از این اعلامیه، به استانبول بازگشتند و در هتل «الیت ورلد» واقع در بی‌اوغلو نشست خبری برگزار کردند. این نشست از ساعت ۱۷:۰۰ آغاز شد و پروین بولدان متن ترکی پیام تاریخی عبدالله اوجالان را قرائت کرد، درحالی‌که احمد ترک نسخه کردی آن را خواند.

بیش از ۱۴۰ رسانه و بیش از ۳۰۰ خبرنگار این نشست را پوشش دادند. علاوه بر این، شمار زیادی از نمایندگان پارلمان، فعالان جامعه مدنی، روشنفکران و نویسندگان در سالن محل اعلامیه حضور داشتند.

 

فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک

عبدالله اوجالان فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» را اعلام کرد. متن این فراخوان به شرح زیر است:

 

فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک»

پ.ک.ک در قرن بیستم، که شدیدترین خشونت‌های تاریخ را در خود جای داده است، در بستر جنگ‌های جهانی، فضای جنگ سرد، فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرا و در شرایطی که واقعیت کوردها انکار شده و آزادی‌ها، به‌ویژه آزادی بیان، با محدودیت‌های شدیدی روبه‌رو بوده است، شکل گرفت.

از لحاظ نظری، برنامه‌ای، استراتژیک و تاکتیکی، پ.ک.ک به‌شدت تحت تأثیر نظام سوسیالیسم واقع‌گرا در آن قرن قرار گرفت. با این حال، فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرا در دهه ۱۹۹۰ به دلایل شرایط داخلی و همچنین تغییر در سیاست‌های انکار هویت در کشور و پیشرفت‌هایی که در زمینه آزادی بیان حاصل شد، موجب شد پ.ک.ک دچار بحران معنا و تکرار بیش از حد شود. به همین دلیل، همانند نمونه‌های مشابه خود، دوره‌اش به پایان رسیده و انحلال آن ضروری گشته است.

 

روابط کوردها و ترک‌ها

در طول بیش از هزار سال، کوردها و ترک‌ها برای حفظ بقای خود و ایستادگی در برابر قدرت‌های هژمونیک، ناگزیر از ایجاد اتحاد و همزیستی بر مبنای اراده و همکاری داوطلبانه بوده‌اند.

اما در دو قرن اخیر، مدرنیته سرمایه‌داری این اتحاد را هدف قرار داده است. گروه‌های تأثیرپذیر از این جریان، همراه با بنیان‌های طبقاتی‌شان، این سیاست را در پیش گرفته‌اند. با تفسیر یک‌جانبه جمهوری‌خواهی، این روند تسریع شد. امروزه این روابط تاریخی شکننده شده‌اند، بنابراین ضروری است که در چارچوب روحیه برادری و با در نظر گرفتن باورهای گوناگون، بازتعریف شوند.

 

ضرورت جامعه دموکراتیک

پ.ک.ک، به‌عنوان گسترده‌ترین و طولانی‌ترین جنبش مسلحانه در تاریخ جمهوری، نتیجه بن بست‌های راه‌های سیاست دموکراتیک است. در نتیجه ناسیونالیسم افراطی، راه‌حل‌هایی مانند دولت-ملت مستقل، فدرالیسم، خودمختاری اداری و راهکارهای فرهنگ‌محور، نمی‌توانند پاسخی به جامعه تاریخی باشند.

احترام به هویت‌ها، آزادی بیان، حق سازمان‌دهی دموکراتیک، و ایجاد ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متناسب با خواست هر گروه، تنها در صورت وجود یک جامعه دموکراتیک و فضای سیاسی دموکراتیک امکان‌پذیر خواهد بود.

تنها زمانی که قرن دوم جمهوری ترکیه با دموکراسی آراسته شود، می‌تواند از پایداری و تداوم برادرانه برخوردار گردد. هیچ راهی جز دموکراسی برای جست‌وجو و تحقق یک نظام سیاسی ممکن نیست. توافق دموکراتیک، تنها روش مشروع است.

زبان دوره جدیدِ صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید مطابق با واقعیت‌ها توسعه یابد.

 

فراخوان به پایان درگیری‌ها

در این فضایی که با فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده‌ای که رئیس‌جمهور نشان داده، و برخورد مثبت دیگر احزاب سیاسی نسبت به این موضوع شکل گرفته است، من نیز مسئولیت تاریخی این فراخوان برای کنارگذاشتن سلاح را بر عهده می‌گیرم.

همان‌گونه که هر جامعه و حزب مدرن که به‌ اجبار منحل نشده است، داوطلبانه تصمیم به ادغام در دولت و جامعه می‌گیرد، کنگره خود را تشکیل دهید و تصمیم بگیرید که همه گروه‌ها سلاح را کنار بگذارند و پ.ک.ک خود را منحل کند.

به تمامی کسانی که به زندگی مشترک باور دارند و به این فراخوان گوش می‌دهند، درود می‌فرستم.

۲۵ فوریه ۲۰۲۵
عبدالله اوجالان

پیام درباره بُعد حقوقی

پس از این بیانیه، سری ثریا اوندر اعلام کرد که عبدالله اوجالان به هیئت گفته است:

«بی‌تردید، در عمل کنار گذاشتن سلاح و انحلال پ.ک.ک مستلزم پذیرش سیاست دموکراتیک و به رسمیت شناختن بُعد حقوقی این روند است.»