بلیقس روشن: برای حق خود می‌رزمیم
بلیقس روشن، به مناسبت ۲۵ نوامبر، در پیامی با اعلام اینکە از زنانی کە در زندان‌های مخوف رژیم اخوندی ایران ایستادگی می‌کنند می‌آموزیم، گفت: هیچ کشور دنیا برای نجات زنان زیر ستم نمی‌رسند مگر این که خود ما بیاموزیم با ایستادگی و با اتحاد به برابری می‌رسیم.
بهاران لهیب
افغانستان- زنان افغانستان در سخت‌ترین شرایط با جامعه مردسالار و افکار بنیادگرای حاکم مبارزه کرده‌اند. حضور بنیادگرایان در افغانستان همواره از سوی کشورهای امپریالیستی به رهبری امریکا حمایت شده است، به گفته زنان افغانستان: «این غده چرکین تنها با مبارزه پی‌گیر و جان‌فشانی‌های زنان افغانستان می‌تواند از بین برود و بس.»
می‌توان گفت که در طول بیش از ۴۰ سال جنایت و خیانت که در افغانستان جریان دارد، زنان و کودکان قربانیان درجه‌یک بوده‌اند با افتخار می‌توان گفت که با تقدیم این‌همه قربانی، زنان افغان در مبارزات فعالانه سهم داشته و جان‌های شیرین‌شان را از دست داده‌اند.
بلیقس روشن از جمله زنان باوجدان و مبارز افغانستان است که در جریان عضویتش در سنا و پارلمان افغانستان یگانه صدایی بود که چهره دولت فاسد را افشا کرد و در قلب مردم، به‌ویژه زنان افغانستان، جای دارد و همواره با شجاعت به مقابله برخاسته است.
بلقیس روشن پیامی به مناسبت ۲۵ نوامبر روز منع خشونت علیه زنان فرستاده است. وی سخنانش را چنین آغاز می‌نماید: «۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه رنان را گرامی می‌داریم. برای تمام زنان زیر ستم و زنانی که به انواع مختلف زیر شکنجه‌های خانوادگی، زیر شکنجه‌های نظام‌های مستبد، زیر شکنجه‌های روحی و روانی امپریالیسم و نیرو‌های دست نشانده شان قربانی می‌شوند در سراسر دنیا، به خصوص کشورهای بنیادگرا زده‌ای مثل افغانستان، ایران، سوریه و کشورهای مختلف که زنان جایگاه انسانی خود را هنوز متاسفانه نیافته. با وصف مبارزات و قهرمانی‌های که از خود به جا گذاشته و از خود نشان می‌دهند امروز از یک طرف برای مستبدین، برای دیکتاتوران و برای زورمندان نشان می‌دهند که هرگز نمی‌توانند حق و حقوق زنان را به آسانی پامال کنند و بگیرند و برای دایمی آنان را به حیث برده‌گان خانگی خود و برده‌های جنسی خود استفاده بکنند.»
نامبرده ادامه می‌دهد: «هر چند مبارزه راه آسان و راه زود به دست‌آوردن حق نیست، چون حق گرفته می‌شود حق داده نمی‌شود. ما در کشور خود امروز می‌بینیم زندان بزرگ به نام افغانستان است کە مرد و زن آن تحت ستم است، به خصوصا زنان افغانستان، امروز زنان افغانستان از کوچکترین بخش زندگی که آموزش است، از بیرون شدن از خانه، حق تحصیل، حق کار، از تمام حق و حقوق انسانی خود محروم هستند. اما در طول سه سال طالبان وحشی، طالبان جنایتکار را به چالش بسیار بزرگ گرفته‌اند با مبارزه در مقابل شان ایستاده شدند. این را به آنان فهماندند که زنان افغانستان را می‌توانید مدت‌ها در اسارت بگیرید، می‌توانید قربانیان فراوانی از آنان بگیرد اما نمی‌توانید نابود شان بسازید، نمی‌توانید برای همیشه بر آنان حاکمیت نمایید این را برای دنیا ثابت ساخته‌اند، برای حاکمان فعلی افغانستان و در طول بیش از ۴۶ سال جنگ دوشا دوش مردان برای آزادی وطن خود مبارزه کردند. اما متاسفانه از لحاظ سیاسی همیشه وقت قربانی داده‌اند.»
بلقیس روشن اشاره‌ای بە دلایلی که زنان افغانستان در مبارزات شان به پیروزی نمی‌رسند، دارد و می‌گوید: «علت‌های مختلف و متفاوت دارد از لحاظ اتحاد و همبستگی هنوز متاسفانه با آن جایگاهی زنان افغانستان و زنان زیر ستم دنیا نرسیده‌اند، از لحاظ تشکل‌های سیاسی هنوز در افغانستان نتوانسته‌اند آنقدر جابفتند، آنقدر متحد شوند که مقطعی و لحظه‌ای نباشد. یک عده لابیگران نظام‌های مخلتف که در افغانستان آمده به آسانی بتواند به نام زن افغان و نمایندگی از زنان افغانستان معامله‌های شرمگین و ننگین را انجام بدهند و بر سرنوشتی نیم نفوس جامعه پا بگذارند به خاطر منافع شخصی خود و خواست باداران خود مردم ما را به قربانی بگیرند.»
وی بیان می‌دارد که باید ما زنان افغان از سایر زنان دنیا بیاموزیم: «ما از زنان آزادە تمام دنیا، از زنانی که امروز در زندان‌های مخوف رژیم اخوندی ایران قربانی می‌دهند و ایستادگی می‌کنند می‌آموزیم، ما از زنان کورد، ما از زنان کوبانی و از زنان فدا کار و مقاوم فسطین می‌آموزیم که باید حق خود را خودمان به دست بیاوریم. هیچ کشور و هیچ مردم دیگر دنیا برای نجات ملت‌های زیر ستم، زنان زیر ستم نمی‌رسند مگر این که خود ما بیاموزیم با قربانی‌دادن، با آموختن، با ایستادگی و با اتحاد در سطح کشورهای خود و در سطح دنیا می‌توانیم که به برابری و به حق انسانی و حق واقعی خود در جامعه و برای هر انسان مرد وزن ضرورت است و حق شان است برسیم. در غیر آن اگر به امید‌ها بنشینیم همان طور که سالیان دراز نسل‌های قبلی از ما به انواعی مختلف و نام‌های مختلف قربانی دادند، نسل‌های بعد از ما هم همچنان این راه ستم برسر شان ادامه خواهند داد.»
بلقیس روشن به عنوان آخرین سخنانش پیام دارد «پس بیایم با تمام قوت و با تمام توان و باور ایستاده شویم و متحد شویم در سطح کشور خود در هر کجایی که باشیم در سطح کشورهای منطقه و دنیا از تمام زنان مبارز، از تمام مردانی که باور بە توانمندی و ایستادگی و به همت زنان دارد این درخواست را داریم، متحدانه که انواع خشونت‌ها در جامعه رایج است دوام پیدا می‌کنند و به خاطر رسیدن به اهداف خود زورمندان و دیکتاتور‌های کشور‌ها بیشتر مروج می‌سازند تا باز به نام دروغین حقوق بشر هر روز از زنان هم قربانی می‌گیرند و هم وسیله جنگ خود بسازند آنان را و هم به نام حقوق بشر ملت‌های دیگر فریب بدهند و از پول آنان و از مالیات آنان در کشور عقب نگهداشته شده‌ای مثل افغانستان به مصرف برسانند تا نوکران سر سپرده‌ای شان، زیر نام اسلام، زیر نام مختلف از زنان سوی استفاده کنند و حقوق شان را پایمال کنند.
زند باد اتحاد و اتفاق تمام زنان آزاده‌ی دنیا!
برای حق خود می‌رزمیم!»