بهاران لهیب

کابل - ماری صمدی یکی از نقاشان زن افغان، در ولایت هرات زندگی می‌کند. صمدی هشت سال است که در عرصه‌ی هنری نقاشی کار می‌کند. وی در ایران مهاجر بود و آنجا هم نزد استادان نقاشی این هنر را فرا گرفت و بعد وقتی به افغانستان برگشت، به کار و فعالیت‌های هنری خود ادامه داد.

 

صمدی در کارهای نقاشی‌اش بیشتر خواسته تا عنعنات، طبیعت، چهره‌های زنان و مردان افغانستان را انعکاس دهد. او کتاب نقاشی برای کودکان هم انتشار داده است.

ماری صمدی که بعد از آمدن طالبان مجبور به ترک هنر خود شده است، می‌گوید: "از یک سال پیش به دلیل وضعیت بد اقتصادی در خانه کار را انجام می‌دادم. سفارشات اندکی به دست می‌آوردم، روزگار می‌گذشت. با روی کار آمدن دولت اسلامی اولین اقدام آنان بستن رشته‌‌های هنری بود. من هم به دلیل شرایط ناامن نتوانستم کارهای خود را حفظ کنم و کار من به طور کامل تعطیل شد. من و استادم گالری کوچکی داشتیم. مجبور شدیم آن را ببندیم. استادم مهاجر شد و من هم اجبارا در یکی از مکاتب خصوصی مشغول به کار شدم..."

لیکن با تمام مشکلاتی و ناامیدی‌های که سر راه ماری صمدی قرار گرفته است وی امیدوار است و حاضر نیست در هیچ شرایطی هنرش را به فراموشی بسپارد. او می‌گوید: "یک هنرمند می‌تواند توسط هنر خود دردهای مردم را به نمایش بگذارد. علاوه بر آن باعث آرامش روح و روان انسان‌ها می‌شود. این هنر، چه نقاشی باشد، چه شعر، فرق نمی‌کند."

وی جامعه‌ی هنری و زنان افغان را به مقاومت و مبارزه فرا می‌خواند: "من از تمام زنان آزاده‌ی کشورم می‌خواهم تا گام‌های راسخ و آهنین در راه آرزوها و خواست‌های خود بردارند، زیرا خواستن توانستن است."

ماری صمدی در پایان سخنانش می‌گوید: "درست است که رنگ تمام هنرمندان در حال حاضر خاکستریست، اما امید دارم که روزی فرا رسد رنگ‌های شاد و پرشور سرتاسر زندگی را فرا گیرد و آن روزهای خوب را برای همه‌ آرزو می‌کنم."