رجاء حميد رشيد  

عراق- قصران محمد علیوی، از شهر نجف در عراق، یکی از افراد دارای نیازهای ویژه است که قادر به حرکت و جابجایی فقط با استفاده از ویلچر می‌باشد. او توانست بر چالش‌های زیادی غلبه کند و هم‌زمان بر فقر و بیماری پیروز شود تا به قله برسد و عنوان قهرمانی جهانی را در دنیای ورزش به دست آورد. این موفقیت و دستاورد، نه تنها مورد احترام و تحسین قرار گرفته، بلکه تبدیل به یکی از داستان‌های الهام‌بخش شده است که شرایط دشوار را به چالش کشیده و درهای امید را برای کسانی که با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند، باز کرده است.

قصران در شهر دیوانیه متولد شد و در سال ۲۰۰۸ به همراه خانواده‌اش به دلیل رویدادهای ویژه در کشور به نجف نقل مکان کردند. او در سن ۱۸ سالگی مجبور به استفاده از ویلچر شد و دوران تحصیل را پشت سر گذاشت. او همچنین از خدمات اجتماعی بهره‌مند شد، جایی که وزارت کار و امور اجتماعی یک حقوق ماهانه به او اختصاص داد تا به نیازمندان کمک کند.

قصران با اندوه از عدم توانایی در رفتن به مدرسه در دوران کودکی خود یاد می‌کند. به دلیل فقر، خانواده‌اش قادر به خرید ویلچر برای کمک به رفت و آمد او به مدرسه و یادگیری خواندن و نوشتن نبودند. پدرش به سختی توانسته بود معیشت خانواده را تأمین کند. آن‌ها در یک ایستگاه سوخت‌رسانی زندگی می‌کردند که هیچ در و پنجره‌ای نداشت و برای پوشاندن آن‌ها از پارچه‌های قدیمی استفاده می‌شد.

او در مورد آغاز فعالیت‌های ورزشی‌اش می‌گوید: «یک روز شانس با من یار بود و با زنی آشنا شدم که مرا به ورزش دعوت کرد، مشابه دخترش که مانند من دچار معلولیت جسمی بود. ابتدا خانواده‌ام مخالفت کردند، اما با پافشاری من و قانع کردن آن‌ها، موافقت کردند.»

او به تمرین تنیس با دختر آن زن، بنین کریم، که بعدها به یک بازیکن حرفه‌ای تنیس تبدیل شد، پرداخته و از طریق او با مربی تنیس و رئیس کمیته پارالمپیک آشنا شد. پس از تمرین‌های فراوان، او در مسابقات عراق در بغداد شرکت کرد و مقام سوم را کسب کرد. سپس به دلیل مشکلات مالی، رشته تنیس را ترک کرده و به تکواندو روی آورد. تکواندو به دلیل هزینه کمتر و دسترسی آسان‌تر، برای او مناسب‌تر بود و در این رشته موفق شد.

قصران علیوی در نجف و بغداد تمرینات زیادی انجام داد و در مسابقات مختلفی در بغداد شرکت کرده و مقام سوم و دو مقام دوم را کسب کرد. سپس در یک مسابقه در نجف شرکت کرده و مقام اول و دوم را در دو دور مختلف به دست آورد. او همچنین در مسابقات جهانی تکواندو در بحرین که با حضور ۲۳ کشور برگزار شد، شرکت کرد و مدال طلای این مسابقات را به دست آورد، که نخستین حضور او در این رقابت‌ها بود.

او همچنین از حمایت‌های والدینش به ویژه پدرش که از زمان کودکی تا امروز از او حمایت کرده، یاد می‌کند. پدرش او را به مرکز تمرین می‌برد و منتظر می‌ماند تا تمرینات روزانه‌اش (که سه ساعت طول می‌کشید) به پایان برسد. قصران با اراده قوی و حمایت خانواده توانست بر مشکلات جسمی و روحی غلبه کرده و به این موفقیت‌ها دست یابد.

او تأکید می‌کند که معلولیت تنها جسمی نیست، بلکه می‌تواند فکری باشد. قصران همچنین به مشکلات اجتماعی اشاره می‌کند که افراد دارای نیازهای ویژه با آن مواجه هستند، از جمله آزار و اذیت‌هایی که از سوی جامعه دریافت کرده و کمبود حمایت از ورزش‌کاران زنان و افراد با نیازهای ویژه در عراق. او می‌گوید که تنها حمایت‌هایی که از او دریافت کرده، از طرف خانواده و کمیته پارالمپیک بوده است.